නරකම ඉරණම

අදවත් නැද්ද ඉස්පාසුවක්
නැවතිලා දොඩමළු වෙන්න වදනක් දෙකක්
මැදිරි කවුලුව අසල - ආසනේ කෙලවරක
මටත් දෙන්නට බැරිද ඉඩ ටිකක්?


ගී කියනවා තමයි අට අටහමාර ගැන
නිදහසේ කරකවා සිහින් අත්
හිතනවද මහත් ප්‍රීතියෙන් යැයි මම මෙතැන
ඔබ දුවනකොට ඔහොම කලබලෙන්
"ඩක ඩකස්" හඬ දිදී දුම් පිඹ
ඇස් කොනින් බැල්මකුදු නොම දෙමින්


පොඩි කුරුල්ලෙක් දෙන්නෙක්
කලාතුරකින්‍ ය ලැගුම් ගන්නෙත්
ටියුෂන් ය, රිවිෂන් ය කියකිය
හදිස්සියකින් ය පියඹා යන්නෙත්
පියානෝ එක්සෑමයේ ගී
විතරමයි කටපාඩමින් මුමුණන්නෙත්


සාරි, කම්බා, ගවොම්, කලිසම්
යන්නෙම දුවන ගමනින්
එන්නෙ ඊටත් වේගෙන්
කරකවා දෙඅත් මම දිගටෝම වැයුවත්
ඉහල නොබලයි වැරදිලාවත්
මැණික් කටුවම බලයි විමසුම් බැල්මෙන්


නරක ඉරණම් කොයිතරමකට තිබුනත්
එයින් මුල්තැන ගන්නෙ කවදත්
නගරෙ හරි මැද - අමතකව ගිය
පණ ගැහෙන ඔරලෝසු කණුවක්!

කවියේ තේරුමක් හිතන්න උත්සාහ කරනවානම්, ඒ ගැන හිතෙන දේ කුරුටුගා යනවානම් මම ගොඩාක් සතුටුයි. කොහොමත්ම තේරුමක් හිතාගන්න බැරි උනොත් අද හවසට තේරුම ලියා යන්නම්කො. මොකද අඤ්ඤකොරොස් කවි ලිවීම ගැන චෝදනා බහුලයි මට.

ප.ලි.

තේරුම මැජික් තීන්තෙන් ලියා ඇත. සිලෙක්ට් කර කියවන්න.

ඔරලෝසු කණුව, මේ ඔරලෝසු කණුව තියෙන්නේ කළබල නගරයක් මැදින් වැටුන රේල්පාරක් පේන මානයේ. එයාට පේනවා ඉස්පාසුවක් නැතිව එහෙමෙහෙ දුවන සීග්‍රගාමී දුම්රිය.

//අදවත් නැද්ද ඉස්පාසුවක්

නැවතිලා දොඩමළු වෙන්න වදනක් දෙකක්

මැදිරි කවුලුව අසල - ආසනේ කෙලවරක

මටත් දෙන්නට බැරිද ඉඩ ටිකක්?//

ඔරලෝසු කණුවටත් ආසයි දුම්රියත් එක්ක වචනයක් දෙකක් නැවතිල්ලේ කතා කරන්න. නැවතිල්ලේ... ඒත් ඔරලෝසු කණුවම තමයි දුම්රියට නොනවත්වා දුවන්න ඕනෙ බව මතක් කරමින් වෙලාව කියකියා කෑ ගහන්නෙත්.

//ගී කියනවා තමයි අට අටහමාර ගැන

නිදහසේ කරකවා සිහින් අත්

හිතනවද මහත් ප්‍රීතියෙන් යැයි මම මෙතැන

ඔබ දුවනකොට ඔහොම කලබලෙන්

"ඩක ඩකස්" හඬ දිදී දුම් පිඹ

ඇස් කොනින් බැල්මකුදු නොම දෙමින්//

හිතන්නකෝ මේ ඔරලෝසු කණුව අර හැඩ දුම්රියට ආදරෙයි කියලා.

හැමෝම රේස් එකක් දුවනවා. වෙන එකක් තියා පුංචිම කුරුල්ලෝ පවා. උන්ට නිදහසේ සින්දුවක් කියන්නවත් වෙලාවක් නෑ. ගොඩක් උන්ට සිංදු මතකත් නෑ. සිංදු ඉගැන්නුවත් ඒ ඉගෙනගන්නෙත් තවත් තරඟයක් වෙනුවෙන්.

//පියානෝ එක්සෑමයේ ගී

විතරමයි කටපාඩමින් මුමුණන්නෙත්//

ඇත්තටම දැන් ඔරලෝසු කණුව අමතක වෙලා ගිහින්. යල්පැන ගිහින් කීවොත් තමයි වඩාත් නිවැරදි. තමන්ගේ කාලෙ ඉවරවුනායැයි දැනෙනකොට ගොඩක් ඔරලෝසු කණුවල වෙලාව නතර වෙනවා. මිය යනවා. ඒත් මේ ඔරලෝසු කණුව තවමත් හුස්ම ගන්නවා, වෙලාව කියනවා හැමෝටම අමතක වෙලා ගියත්.

ඔරලෝසු කණුව කියන්නේ තරුණ කාලෙදි තමන්ගේ බාල පරම්පරාව අති ධාවනකාරී ජීවන රටාවකට හුරු කරවලා අන්තිමේදි ඔවුන් ඒ වේගයෙන්ම තමන්ව පහු කරගෙන යන හැටි බලාගෙන ඉන්න, මැදි වයසේ අවසාන භාගය ගත කරන මනුස්සයෙක් වගේ.

අපිට ඔරලෝසු කණුවට නැගලා අපේ ජීවිතේ දිහා ඉහල ඉඳන් නැවතිල්ලේ එක මොහොතක් බලන්න පුලුවන්නම්. "නරකම ඉරණම" කියන මාතෘකාව හොඳින්ම තේරුම් ගන්න පුලුවන් වේවි.

ඔන්න විස්තරේත් දුන්නා. උපන්දිනේ වෙනුවෙන් කියල හිතාගන්ටකෝ...