ඩොමිනික් පුරු පුරු ගාමින් මවගේ සිරුරේ ඇතිල්ලුනේය. මහ බැළලියගේ රෝස පැහැ රළු දිවේ ස්පර්ශය උණුහුම් ය. පාන්දර හීතලට උගේ ලොම් කබාය පිම්බිලා ය. මවගේ සාත්තුවෙන් හැඩවුන තැඹිලි පැහැ ලොම් දිලිසෙන්නේ රිදී කෙඳිති මෙනි.
"ඩොමිනික් මගෙ ලොම්බෝලේ, අද පාඩමට ලෑස්තිද?" මහ බැළලිය රැවුල් කෙඳි නැටෙවුවාය.
ඉතින් ඩොමිනික් ශිල්ප උගැන්මට සූදානම්ය. සහෝදර සහෝදරියන් සියල්ලෝම එක එක ගොවිපළවල්වලින් රැගෙන ගිය නිසා දැන් ඩොමිනික් ඉගෙනගන්නේ තනියම ය. අම්මාගේ වලිගා කොනට පනිමින් පුරුදු වෙන ළඟ පිමි, කහ දුඹුරු පාට අඹ කොළ වලට පනින දුර පිමි, උස පැනුම්, දඟර පැනුම් සහ හිටි පැනුම් සියල්ලම ඩොමිනික් ඉගෙන ගත්තේ කජු කන්නා වාගේය.
ඒත් එදා මහ බැළලිය පිනුම් අභ්‍යාස ඉක්මනින්ම හමාර කලාය. මහ අඹගහ පහු කරමින් ඈතට, තවද ඈතට ඇවිද්දාය. පුලුන් කොට්ට පාද වලට පෑගෙන තණ පඳුරු වලින් හඬක් නොනැගින. බාගදා තෘණ පත් අතර අවදියෙන් හුන් කුරුමිණියෙකුට ඒ හඬ යාන්තමට ඇසෙන්නට ඇත. නෑසෙන්නටත් ඇත.
ඩොමිනික් අම්මාගේ වල්ගා කෙලවර පසුපස ඇදුනේය. මහ බැළලිය ගොවි ගෙදර ගේට්ටුවෙන් පිටතට රිංගුවේ අපහසුවෙන් වුවද ඩොමිනික් ඉතා පහසුවෙන් ගේට්ටුව යටින් වීදියට පිවිසුනේය. ඌ තවම ගැටවර බළලෙකි. යන්නේ කොහේදැයි අහන්නට ඩොමිනික්ට වුවමනාවක් තිබුනේද නැත. ටිකක් නවතිමුදැයි අහන්නට හිතනකොටම මහ බැළලිය වීදි කෙලවර නැවතුනාය.
"මෙහෙ වරෙන් ලොම්බෝලෙ, ලං වෙයන් තව ටිකක්" බැළලිය සිහින් කෙඳුරුම් හඬක් නැගුවාය.
"මම දැනන් හිටිය ඉතුරු වෙන එකා උඹ වේවි කියල. මම හදන්නෙ උඹට අපේ පරම්පරාවෙන් පැවතගෙන එන පුරාණ රහසක් එක්ක අන්තිම පාඩම උගන්නන්න."
ඩොමිනික් දෙකන් මදක් ඉදිරියට දිගු කළේ උනන්දුවෙනි. "රහසක් කියන්නේ රහ දෙයක් වියයුතුයි." ඌ සිතන්නට විය.
"බළලෙකුගේ පරම වගකීම කුමක්ද?"
මහ බැළලිය පපුව පිරෙන්නට හුස්මක් ගනිමින් ඇසුවාය.
"කරදරකාර කුරුකුට්ටං සත්ව ප්‍රජාවගෙන් ගොවිපළ මුදවා ගැනීම බළලෙකුගේ පරම වගකීම වේ."
ඩොමිනික් කටපාඩමෙන් පිළිතුරු දුන්නේය.
"කරදරකාර කුරුකුට්ටං සත්ව ප්‍රජාව උදාහරණ සහිතව පහදන්න"
"කරදරකාර කුරුකුට්ටං සත්ව ප්‍රජාව යනු, මීයන්, හූනන්, කැරපොත්තන්, හෝහපුට්ටන් හා දඩාවතේ යන හොරි බලු කුක්කන් වේ. මීයන් මේ අතරින් ප්‍රධානය."
"ගොවිපළ මුදවා ගැනීමට ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ මොනවාද?"
"දික් වූ ද, උල් වූද රදනක දත්,
තියුණු වූ ද, ඝන වූ ද නිය පහුරු,
විචක්ෂණ වූද, අධි සංවේදී වූද සවන්,
දිවාලෝකයේද, නිශාන්ධකාරයේද දැල්වෙන ඇස්."
මහ බැළලිය ඩොමිනික් වෙත තවද ළං වූවාය. මවගේ හුස්ම වැදීමෙන් කන්පෙති මත වූ සිහින් ලොම් කෙඳි සෙලවෙන අන්දම ඌට දැනිණ. මහ බැළලිය මොළොක් හඬින් කෙඳිරුවාය.
"වැරදියි පුතා."
"මොනවා!" එය සිදුවිය නොහැක්කකි. ඩොමිනික් යනු පාඩම් වනපොත් කිරීමෙහි රුසියෙකි. වරදින්නට හැටියක් නැත.
"ගොවිපළ මුදවා ගැනීමට ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ එක දෙයයි පුතා." මහ බැළලිය මිමිණුවාය.
"ඒ තමයි 'මීයො'!!!"
ඩොමිනික් කලබල කලේ නැත. ඌ තවද හරිබරි ගැසී හිඳගත්තේය. බාගදා අම්මා විහිලු කරනවා වෙන්නටත් පුළුවන.
"ගොවිපළ ආරක්ෂා කරනවා කියන එක අපි බළල්ලුන්ට කරන්න ලේසි වැඩක් නෙමෙයි. තනි බළලෙක්ට පුලුවන්ද නැහෙන්න ඔය හැටි. උඹලාගෙ සීයගෙ තාත්ත තමයි මුලින්ම ඕක කල්පනා කලේ. ඒකට කරන්න පුළුවන් මොනවාද, උන්දෑ දිවා රෑ නැතුව කල්පනා කලා ඒ ගැන.
අන්තිමේ ලැබුනා උත්තරේ.
ඒ තමයි මීයො!
අපි පත්කලා මී නිලධාරී මණ්ඩලයක්. ගොවිපලේ ආරක්ෂාවත්, පිරිසිදුකමත්, පිළිවෙලත් පවත්වාගෙන යන්න. නැට්ට දිග පොඩි එවුවො නෙමෙයි. ඔළුව ලොකු, ඉස්සරහ දත් දෙක උල් එවුවො.
බයවෙන්න දෙයක් නෑ ලොම්බෝලෙ. අපිට කරන්න තියෙන්නෙ එකම එක දෙයයි. ඒ තමයි මී නිළධාරි මණ්ඩලය පාලනය කරන එක. බැරිවෙලාවත් එකෙක් හරි සීමාවට පිටින් යනවනම්, මී නිළධාරියො ඒකට වගකියන්න ඕනෙ. උන් විනාස කරනව වදකාර හූනො, කැරපොත්තො, හෝහපුට්ටො, දඩාවතේ යන හොරි බලු කුක්කො හැම එකෙක්වම..."
"අම්මා"
ඩොමිනික් මෘදු ලෙස මහ බැළලියගේ දේශණයට බාධා කලේය.
"එතකොට සීමාව ඉක්මවා ගියොත් මී නිළධාරියො?"
මහ බැළලියගේ විසල් කළු ඉංගිරියා යුගලය දිලිසෙන්නට විය. ඈ සිය පුළුල් දිවෙන් එක්වරක්, සෙමෙන් ඩොමිනික්ගේ හිස පිරිමැද්දාය.
"මතක තියාගනින්, අපිට තමයි මීයන් පාලනය පිළිබඳ පරමාධිපත්‍යය හිමි. උන් අපේ සේවකයො. අපියි උන්ගෙ පාලකයො. අනවශ්‍ය උන්ව නිළයෙන් පහ කිරීමේ සම්පූර්ණ අයිතිය තියෙන්නෙ අපිට. වුවමනානම් කෑමට ගන්නත් පුලුවනි හොඳට වැඩුනු එකෙක් නම්." මහ බැළලිය රැවුල් ගස් නටවමින් කීවාය.
පෙරදිග අහස ලා රෝස පැහැයෙන් බබළයි. එළිය වැටෙන්නට ඇත්තේ විනාඩි ගණනකි.
"මගෙ ලොම්බෝලෙ උඹ දැන් ආපහු ගොවිපළට පලයං." බැළලිය ඩොමිනික්ගේ හිස අතගාමින් ඈත බලා උන්නාය. "දැන් මගේ විශ්‍රාමයට කාලෙ හරි."
ඩොමිනික් අවුල් සහගත දෑසින් මව දෙස බැලුවේය. ඌට මේ සිදුවීම් දාමය සම්පූර්ණයෙන්ම ආගන්තුක ය. ඒ නිසාම නැවත ගොවිපලට ගියවිට මේ දිගු බළල් සිහිනය නිමාවී වෙනදා වාගේම අවදි වෙන්නට හැකිවෙතැයි ඌ කල්පනා කලේය.
"ලොම්බෝලෙ!"
පිටත් වී යන ඩොමිනික් දෙස බලා මහ බැළලිය හඬ තැලුවාය.
"අමතක කරන්න එපා. පරමාධිපත්‍යය!!"
ඩොමිනික් එදා සිට ගොවිපලේ බළලා බවට පත්වූවේය. ඌ ගොවි දියණිය සමග හොඳටෝම යහළු වූවාය. ඒ යහළුකමේ තරම කොතෙක්ද යත්, ඌට ඉක්මනින්ම අලුත් රාජකාරියක් පැවරිණි.
ගොවි දියණිය ඩොමිනික්ව සුරතලුන්ගේ තරඟවලට ඉදිරිපත් කරන්නට පටන් ගත්තාය.
"හොඳම දඩයම් බළලා තේරීමේ තරඟය, දිගම වල්ගය හිමි බළලා, සිනිඳුම ලොම් කබාය සහිත බළලා, වසරේ වල්ගා විලාසිතාව ආදී මෙකී නොකී තරඟ අටෝරාසියකට මුහුණ දෙන්නට ඩොමිනික්ට සිදුවිය. තරඟවලින් ජයග්‍රහණය කරන්නට හැමදාම විලාසිතා කරන්නටත්, වෙහෙස නොවී පුෂ්ටිමත් වෙන්නට හොඳට කා බී නිදියන්නටත් ඌට සිදුවිය.
ඒ විතරක් නම් මදැයි, තරඟ වලින් ජයග්‍රහණ ලැබීමෙන් පසු පුවත්පත් සාකච්ඡා, රූපවාහිනී වාර්තා වැඩසටහන් ආදියට මූණ පෙන්වන්නට යන්න වීමෙන් ඩොමිනික් හොඳටම කාර්යබහුල බළලෙක් බවට පත් වූවේය.
ඉතින්, විය යුතු පරිද්දෙන්ම, ඩොමිනික්ට කරදරකාර කුරුකුට්ටං සත්ව ප්‍රජාවගෙන් ගොවිපළ මුදවා ගැනීමේ පරම වගකීම සහමුලින්ම අමතක වුනේය.
මී නිළධාරී මඬුල්ල ආරම්භයේදී ඩොමිනික්ට බිය වූහ. ඌ හොඳ පුෂ්ටිමත්, ආඩම්බරකාර බළලෙකි. නමුත් හොඳම ලොම් විලාසිතාව තේරීමේ තරඟයට ඉදිරිපත් වීම පිණිස ගොවි දියණිය උගේ ලොම් රෝස පැහැයෙන් වර්ණ ගැන්වූ දා සිට බොහෝ දේ වෙනස් වෙන්නට විය.
මුලින්ම සිදුවූයේ ඩොමිනික් කෙරෙහි වූ ගෞරවය පෙරදැරි කොටගත් බිය දියාරු වී යෑමයි. අනතුරුව ඩොමිනික් බැහැර ගිය දිනවල ගොවිගෙදර මුලුතැන්ගෙයින් චීස් පෙත්තක් දෙකක් අතුරුදහන් වන්නට වූයේ කුස්සි අම්මාට නොදැනෙන්නටය. මී නිළධාරී මඬුල්ල දිනෙන් දින තරවෙන බවත්, උන්ගේ ලොම් වඩාත් සිනිඳු, දිලිසෙන පැහැයකට හැරවෙන බවත් තැනින් තැන කටකතා පැතිරවූයේ හූනන්ය.
හූනන් විසින් ගොවිගෙදර වැට මායිමේ සිට කොඳුරන දූසමාන ආරංචි කන වැකුනේ කැරපොත්තන්ටය. ඔවුහු ස්වභාවයෙන්ම කට්ට වෙට්ට පිත්තල ගති ඇත්තෝ වූහ. ඊට දෙදිනකට පසු ගොම්මන් අඳුරට වහන් වූ කැරපොත්තන් යුවලක් සබන් රාක්ක භාර මී නිළධාරියා සමඟ කෙඳිරිලි හඬින් කෙරෙන සාකච්ඡාව අසන්නට ඩොමිනික්ට නොහැකි වූයේ ඌ අගනුවර සිට ගොවිගෙදරට දීර්ඝ ගමනක යෙදීමෙන් හොඳටෝම විඩාපත්ව නින්දට වැටී සිටි බැවිනි.
කාලයත් සමග මීයන් තවද තර වූහ. ඉඳහිට දිනෙක නිළධරයන් විසින් මී ළදැරියන් පැහැරගැනීම් ගැනද ඕපාදූප පැතිරෙන්නට විය. අස් හලට යාබද තණකොල ගොඩක් මත වැටී තිබුනු තරුණ මීයන් තිදෙනෙකුගේ කවන්ධයන් ගොවිරාළ විසින් පුලුස්සා දැමුවේ ඩොමිනික් ගැන උපන් පහන් හැඟුමෙනි. නමුත් කුස්සි අම්මා දිගින් දිගටම නොසන්සුන් වූවාය.
ඩොමිනික්ගේ රාත්‍රීන් වඩාත්, වඩවඩාත් දීර්ඝ විය. එබැවින් “ගැහැණු ගති ඇති රෝස බළලා” යැයි කොඳුරමින් මීයන් තමන් වටා දිවයන හඬ ඩොමිනික්ට නෑසිණ.
අන්තිමේදී පිපිරීම සිදුවූයේ බොහොම සාමාන්‍ය දිනයක නොසිතූ විරූ ලෙසටය. කොහොමත් ලෝකේ කාරණා කටයුතු සිද්දවෙන්නේ ඒ විදියටය.
ඩොමිනික්ට කාලාන්තරයකට පසු නිවාඩුවක් ලැබුනේ පළාත්සභා ඡන්දයක් නිසා විලාසිතා දැක්මක් අවලංගු වූ නිසාවෙනි. ඌ අලස ගමනින් මුලුතැන්ගෙය දෙසට ඇදුනේය.
“මෙන්න එනවා කම්මැලි බළල්ගෙඩියා.” ඩොමිනික් දෙස වරක් බැලූ කුස්සි අම්මා මුහුණ පුළුටු කරගෙන නෝක්කාඩු කීවාය.
“දැන්ද උඹට රාජකාරිය මතක් වුනේ?”
ඩොමිනික් සිහින් පුරුපුරු හඬක් නගමින් ඇගේ ගවොම් සායේ ඇතිල්ලුනේය. බාගදා ඈ අමනාපෙන් සිටින්නේ රොටී උවමනාවට වඩා කර වුන නිසා වෙන්නට පුළුවන. තව ටිකකින් ඈ චීස් පෙත්තකුත්, කිරි පීරිසියකුත් තමන්ගේ දෙපාමුල තබනවා ඇත. කුස්සි අම්මාගේ හැටි එහෙම ය.
එක්වරම මුස්න අතට ගත් කුස්සි අම්මා ගබඩා කාමරයේ දොර දෙසට මුස්නෙන් දමා ගැසුවාය. ඉලක්කය වැරදුන මුස්න පහර වැදී කිරි බෝතලයක් පෙරලින. සුදෝසුදු කිරි මුලුතැන්ගෙය පුරා ගලා යන්නට විය.
ඩොමිනික් එළිමහනට යන්නට හිතුවේය. බාගදා මේක දවසේ වැරැද්දක් වෙන්නට පුලුවන.
එක්වරම කුස්සි අම්මා ගිරිය යටින් හඬ තැලුවාය. අට ඉස්බක් උඩ විසිවුනු ඩොමිනික් ආපහු මුලුතැන්ගෙය දෙසට හැරුනේය. දුටු දසුනෙන් ඌ පුදුමයෙන් පුදුමයට පත් විය.
ඉහිරුණ කිරි බෝතලය වටා රැස්ව සිටියේ කරදරකාර කුරුකුට්ටං සත්ව හමුදාවකි. එහි මී නිළධාරීන් දෙදෙනෙක්, හූනන් සිවු දෙනෙක්, රතුපාට කැරපොත්තෙක් සහ හෝහපුට්ටන් විසි එක් දෙනෙක් වූහ.
“මියෑවෝහ්!!”
ඩොමිනික් නිය පහුරු විහිදා උන් මැදට පැන්නේය. සතතාභ්‍යාසයේ වටිනාකම සිහිකැඳවමින් ඌ අලගෙඩියක් මෙන් පෙරළී ගියේ හෝහපුට්ටන් අටදෙනෙක් තලා දමමිනි. උගේ ඇඟට යටවූ කැරපොත්තාට පාද දෙකක් අහිමිවූ අතර හූනන්ටද සුලු තුවාල සිදුවිය. මී නිළධරයෙක්ගේ ලොම් කබාය යන්තම් සීරුනා පමණි.
“වහාම කැඳවාපල්ලා මී නිළධාරී මණ්ඩලය!” ඩොමිනික් ගිගුරුවේය.
වැටීමෙන්ද, පෙරැලීමෙන්ද ඩොමිනික්ට අමාරුය. ඌ කුස්සි අම්මා ළඟ දැවටුනේ සුපුරුදු කිරි පීරිසිය ලබා ගැනීමේ අටියෙන්ය. ඒත් කුස්සි අම්මාට කන් දෙක රත් පැහැ ගැන්වෙන තරමටම කේන්ති ගොස් තිබුනි.
“අපොයි උඹ වගේ කම්මැලි බළල්ගෙඩියෙක්! කිරිත් දීපල්ලාකො තව මූට පීරිසියකට වඩම්මලා.” ඈ පුපුරා හැලුනාය. “ගිහින් මීයන්ව අල්ලගෙන කන්න පුරුදුවෙයන්. උන් දැන් මේ ගොවිපලට මහා වසංගතයක් වෙලා. අම්මපා මගෙ අම්ම මුත්ත කාලෙකවත් වෙලා නෑ මෙහෙම විනම්බෑසියක්.”
ගවොම් සාය වමතට කැටි කොටගත් ඈ පය ඔසවා ඩොමිනික්ව ඈතට තල්ලු කර දැමුවාය.
වී අටල්ල පිටුපස මී නිළධාරී මණ්ඩලය රැස් කකා සිටියහ. ගතවූ කාලය තුල නිළධරයන් ශරීර ප්‍රමාණයෙන් මෙන්ම සංඛ්‍යාවෙන්ද වැඩිවී තිබුනේය.
රතු පැහැයෙන් දිලිසෙන ඇස් ඇතිව ඩොමිනික් එක්වරම වී අටල්ල මත ප්‍රාදූර්භූත විය.
“මම පත් කරාපු විසිදෙනාගේ නිළධාරී මණ්ඩලය එකසිය දොළහක් දක්වා වැඩි වුන හැටි මුලින්ම පැහැදිලි කරපල්ලා.” ඩොමිනික් ගිගුරුවේය.
“සමාවෙන්න තුමනි.” මීයා පෙර මෙන් දෙකට නැමුනේ නැත. “රාජකාරි වැඩි වෙනකොට අපිට සිද්ද වුනා පවුල්වල ඇත්තන්ට, නෑදෑයන්ට එහෙමත් නිලතල බෙදාදෙන්ට.”
“හූනන්, කැරපොත්තන් සහ හෝහපුට්ටන් ගොවිපල සීමාවට ඇතුලුවීම පැහැදිලි කරපිය” ඩොමිනික්ගේ ස්වරය වඩාත් ගැඹුරු විය.
“අපි උන්වත් ගොවිපල පාලනයට හවුල් කරගත්තා තුමනි. සුලු ජාතීන් සඳහා නියෝජිතයන් පත් කිරීමෙන් ගොවිපලේ සාමය රැකෙනබව අපේ සමීක්ෂණයක ප්‍රතිඵල වලින් තහවුරු වුනා තුමනි.”
කොනකට වී කසුකුසු ගාන කහ පැහැ පුෂ්ටිමත් මීයෙක් ඩොමිනික්ගේ ඇස ගැටුනි. ඌ කුස්සියේ කිරි බෝතල් සිද්ධියේ චූදිතයෙක් බව ඩොමිනික්ට මතක් විය.
“උඹ වරෙන් ඉදිරියට.” ඩොමිනික් ඌ ඇමතුවේය.
මීයා උගේ තරබාරු සිරුර දෙපසට පද්දමින් ඉදිරියට ආවේය. ඌ ඩොමිනික්ගේ රෝස පැහැ වල්ගය දෙස හොරැහින් බලා ඇස් කැරකෙවුවේය. එහෙම කරන විට උගේ කට කොනක් අමුතු විදියට ඇදවී සිනහවෙන්නාක් වැනි පෙනුමක් ඇඳී තිබුනේය.
“මුලුතැන්ගෙයි කිරි බෝතල් සිද්දියට තමා වරදකරු ද? නිවැරදිකරුද? වහාම කියාපන්!” ඩොමිනික් කඩාපැන්නේය.
“නිවැරදිකරු තුමනි.” මීයා වගේ වගක් නැතුව දෙපසට පැද්දෙමින් කීවේය.
“වහා පැහැදිලි කරනු.”
“මගේ අධීක්ෂණය යටතේ පවතින කිරි බෝතලයක් මට විකුණගන්න බැරිනම් මම මීයෙක්ද තුමනි.” මීයා සමච්චල් සහගත සිනහවක් අතරින් කීවේය.
එතැන, ඒ ඇසිල්ලේ විසාල ලොම් බෝලයක වේගවත් ඉදිරි පිනිමත්, සිහින් ‘චීපියෝව් චීප්’ හඬකුත්, අඳුරු රතු දුඹුරු පැහැයත්, රුධිරයේ අප්‍රසන්න ගන්ධයත් එකකට එකක් පරයා ඉදිරියට නැගිනි. ඉන් මොහොතකට පසුව ඩොමිනික් පසෙකට වූ අතර උගේ දෙපා මුල මීයාගේ හිසත්, වල්ගා කොටයත් වැටී තිබුනි.
“තොපි නිසයි කුස්සි අම්මා මට කන්න බොන්න නොදෙන්නෙ.” ඩොමිනික් දත් විලිස්සා කෑ ගැසුවේය. “දැනගනියව්! මේ ගොවිපොලේ පරමාධිපත්‍ය ඇත්තේ මටයි.”
මීයෝ තරමක් නොසන්සුන් වූහ. උන් සිය තරබාරු සිරුරු සොලවමින් කවයක් සෑදුනහ. ඩොමිනික් අඩක් කා අවසාන වුන මී වල්ගය ලෑටිගාමින් ඒ දෙස බලා සිටියේ විමසුම් දෑසිනි.
මීයන් දෙදෙනෙක් ඉදිරියට ආහ. උන්ගෙන් එකෙකුගේ අතෙහි වූයේ රන්වන් පැහැ චීස් කුට්ටියකි. අනෙකා සුදෝසුදු කිරි බෝතලයක් ඉදිරි ගාත් වලින් පෙරලාගෙන ආවේය.
“ගරු ඩොමිනික් තුමනි!” ඔවුහු හිස නමා ආචාර කර එකත්පස්ව සිටගත්හ. “ඔබතුමා වෙනුවෙන් පුංචි තුටු පඬුරක් සූදානම් කලා.”
රන්වන් පැහැ චීස් කුට්ටිය දෙස බලන ඩොමිනික්ගේ දෑස දිලිසුනේය.
“උතුමාණන් මේ ගතකරන්නේ දීර්ඝ නිවාඩුවක් ද?” මී නායකයා රැවුල් ගස් නටවමින් ඇසීය.
“පොඩි විරාමයක් විතරයි බොල. බාගදා හෙට අනිද්දාම මට ආපහු යන්නට සිදුවේවි.” ඩොමිනික් තරමක් මෘදු, එහෙත් උදාරම් ලීලාවෙන් පැවසුවේය.
ඉතින් ඌ බඩපුරා චීස් කෑවේය. කිරි බෝතලයත් එක හුස්මට අහවර කලේය. රැවුල්ගස්වල තැවරුනු කිරි බිඳිති පිස දමාගන්නටත් කලියෙන් ඩොමිනික්ට අටල්ල මතදීම නින්ද ගියේ කාලාන්තරයකට පසු සිදුවූ ඇබැද්දි කන්දරාව හේතුවෙන් ඌ මැරෙන තරම් වෙහෙසට පත්ව සිටියේය.
අටල්ල උඩින් හූනන්ද, කැරපොත්තන්ද සරසර හඬ නගමින් එහා මෙහා දිව ගියහ. හෝහපුට්ටන් උණුසුම් වාතලය සිසාරා එහා මෙහා පියාසර කලහ. විසිර යාමට මත්තෙන් මීයෙක් දිව ඇද විසුලු මුහුණක් පෑවේය. සෙස්සෝ අතින් මුව වසාගෙන හඬ නොනැගෙන ලෙස සිනාසුනහ.
රන්වන් පැහැ සිහිනයක් තුල ඩොමිනික් චීස් කුට්ටියක් හාරා තනාගත් ඔරුවකින් සුදු දියර කිරි විලක ඈතට, තවතවත් ඈතට යාත්‍රා කරන්නට විය.
~ ඉ ව ර යි ~
