යුනිකෝඩ් සිහින (කෙටිකතා අංක 02)

"මට පාලුයි."

අනුකි සෝෆාව උඩ පෙරළිලා ටීවී එකට කිවුවා. රිමෝට් එක අතට ගත් ඇය අරමුණක් නැතුව චැනල් මාරු කරන්නට වුනා.


සිංදුවක්, ටෙලියක්, ප්රවෘති, හින්දි, හොලිවුඩ්, කොලිවුඩ්, කොරියන් කුමාරියෙක්, ශිහාන්......

"මට පාලුයි."

අනුකි ආයෙමත් කිවුවා, ටීවී එකට.

"ඇයි ඒ?"

මාලක ලැප් එකෙන් ඇහුවා.

ක්ලික් ක්ලික් ක්ලික්ලික් ක්ලික් ක්ලික් ක්ලික්. යතුරු පුවරුව සිහින්, වේගවත් හඬක් නැගුවා.



"තේකක් බොමුද?"
මාලක දැන් ලියා අහවර කල කෝඩ් පේලියෙන් ඇහුවා.
කලු පාට තිරය මත සුදු පාට පුංචි අකුරු.
කෝඩ් පේළිය ඔහේ බලන් උන්නා.

"හා..."
 
අනුකි ශිහාන්ට කිවුවා.
ශිහාන් මූදු වෙරළක ඉඳන් අනුකිට ඇහැක් ගහලා හිනා උනා. අනුකිත් ශිහාන් එක්ක හිනා වුනා.

'පෝෂණීය විරාමයක්!"

තත්පර ගණින කහපාට ලොකු ඔරලෝසුවකින් ශිහාන්ගෙ හිනාව වැහුනා. ටීවී එකට ඔරවපු අනුකි රිමෝට් එක සෝෆාව උඩට අතෑරලා නැගිට්ටා.



 
"නුවණක්කාර අය ගන්නෙම රත්ති." අනුකිගෙ අත පැන්ට්‍රියෙ තිවුනු කිරි ටින් එක දිහාට දිගු වුනා....

ඩී.සී.ඩී.!!! ඊයෙ ගෙනාපු හයිලන්ඩ් දියර කිරි එක තවම ෆ්‍රිජ් එකේ.
ඔහ්! මාලක ඉල්ලුවෙ ප්ලේන්ටි ද? ටී ද?
ම්ම්ම්... ග්‍රීන් ටී නම් නෙමෙයි. එදා ග්‍රීන් ටී එක සින්ක් එකට හැලුව මතකයි.


"බබා.......... ප්ලේන්ටිද? ටීද?"

"ප්ලේන් ටී" මූණුපොතේ ෆේක් ගිණුමට ලොග් වෙන ගමන් මාලක නොයිවසිල්ලෙන් ලැප් එකට කෑගැහුවා.

'ප්ලේන් ටී... ප්ලේන් ටී... ලොග් වෙයන් ඉක්මනට තේක එන්න කලින්!"


'තාරුකී ඩේවිඩ්සන්.'

ප්‍රොෆයිල් පික්චර් එකනම් සෙලීනා ගෝමස් ගෙ ෆොටෝ එකක්. මේ කෙල්ලගෙ අදහස් එක්ක ඒ පින්තූරෙ පෑහෙනව.

අලුත් අප්ඩේට් සේරටම ලයික් කොටාගෙන යාම. ලස්සන කමෙන්ටුවක්, දෙකක්, තුනක්.
ෂිහ්! ඔන්ලයින් නෑ නෙ.

"මෙන්න තේක."

ආයෙමත් කලුපාට තිරය පුරා සුදු පාට පුංචි අකුරු පේළි.


 
"කෝ මගේ ටැබ් එක?" අනුකි ටීපෝවෙන් ඇහුවා.
"කොහේද මම දාල ගියේ...." කබඩ් එකෙනුත් ඇහුව.
"මාලක, ඔයා දැක්කෙ නැද්ද?" 
උත්තරයක් නෑ.

සෝෆාවේ කුෂන් එක යටින් දම් පාටක් පෙනුනා. ළඟට ගිය අනුකිට කුෂන් එක වයිබ්රේට් වෙනවත් දැනුන.

"ඩේටා ඔන් කරල ගිහින්! ශිට්! කෝ මේ චාජරේ?"

 

"හද සැලෙනා ලා දල්ලයි
ඔබ සීතල සුළඟයි
හද ගලනා දිය ඇල්ලයි
ඔබ සාගර යහනයි

ඔබමය සතුටද - ඔබමය කඳුළද
ඔබමය ලොවම මගේ"
 

ලයික් හතළිස් නමයක්. කමෙන්ට් පහළොවක්.අනුකිගේ දෑස දිලිසුනා.
එයා අන්තිමටම කමෙන්ට් කරලා.

"ඔබමය මිහිමත - සැනසුම සහනය
මා දිවියේ
පිවිතුරු සිහිනය"

 
ඇනිමේ කොල්ලෙක්. කූරු කොණ්ඩෙ. හීනි දිග ඇස්.
අනුකිට මතක් වෙන්නෙ ශිහාන්ව.

අනුකි පුලුන් පුරවාපු ලොකු රෝසපාට ටෙඩිබෙයාව ළඟට ඇදල අරන් තුරුල් කරගත්ත. කොට්ටෙ උඩින් කකුලක් දා ගත්ත.


 
"හායි අනූ" අශේන් ගෙන් චැට් මැසේජ් එකක්.

අනුකි ඇනිමේ කොල්ල එක්ක හිනා උනා.
"දැන්ද මාව මතක් උනේ?"
අනුකි ටෙඩිබෙයාර්ගෙ නාහෙට හාද්දක් දුන්න.
 
"වැඩ තිබුන කෙල්ලේ...."

"මට ඔයාව මීට් වෙන්න ඕනෙ තාරුකී."
මාලක ටයිප් කරන අතරෙ සැරෙන් සැරේ දොර දිහා බැලුව.

"ඔයා ඇත්තටම මට ආදරේද?" සෙලීනා ගෝමස් ඇහුව.
"ඔය හුරතල් කතාවට, පිස්සු වැඩවලට, ලස්සන අදහස් වලට ආදරේ හිතෙන්නෙ නැත්තෙ කාටද කෙල්ලේ?"

එයා ඇත්තටම සෙලීනා වගේද? ඊට වඩා වෙනස් ඇති.
මම ආදරේ ඒ රූපෙට නෙමෙයි. මම ආදරේ එයාගෙ අදහස්වලට.

 

දොළහයි හතළිස්පහයි.

"අනුකී...." 

මාලක ලැප් එකට කතා කලා. උත්තරයක් නැහැ.

පිළිතුරක් නොලැබිච්ච අන්තිම චැට් මැසේජ් එක තවත් වතාවක් කියවපු මාලක ලැප් එක ඕෆ් කලා.

 

මාලක දොර රෙද්ද මෑත් කරලා කාමරේට එබුනා.

අනුකිට ටෙඩිබෙයාගෙ ඇඟ උඩම නින්ද ගිහින්. ටැබ් එක පපුවට තුරුළු කරගෙන.

කැරළි කොණ්ඩෙ මූණ පුරාම විසිරිලා.

මාලක පැත්තකට විසිවෙලා තිවුන කොට්ටෙ අතට ගත්ත, ඇඳේ අයිනකින් හාන්සි උනා.

 

පිළිතුරු නොලැබිච්ච චැට් මැසේජ් එකක් ඇති බව කියමින් ටැබ් එක සිව් වරක් වයිබ්රේට් උනා.

**********

"බබා මම හෙට එනව. බෑ කියන්න නම් එපා ඔන්න."
ඇනිමේ කොල්ලට බෑ කියන්න හිත හදාගන්නෙ කොහොමද? අනුකි ටැබ් එක පපුවට තුරුළු කරගත්ත.

"මාලක.... හෙට මං යන්න ඕන අර dress එක exchange කරන් එන්න. හෙට ඔයා ගෙදරද?"
අනුකි ටෙඩිබෙයාර්ගෙන් ඇහුවා.

"අනිද්දට රිලීස් එකක් තියෙනව. මං හෙට වැඩට යන්න ඕන.."
මාලක මූණුපොතට කෑ ගැහැව්වා.

"මම හෙට වැඩ කියල ඔයාට කිව්වෙ ගිය බ්‍රහස්පතින්දා අනූ."

කලු පාට තිරය උඩ සුදුපාට කෝඩ් පේලි ලහිලහියේ ලියැවුනා.

 

"හා. මන් ටුක්ටුක් එකක යන්නම්."
අනුකිගේ ඇස් දැල්වුනත් කටහඬ වෙව්ලුවා.

"When & where ??"
අනුකි නොයිවසිල්ලෙන්  ඇඟිලි තුඩු යතුරු පුවරුව මත දිවෙවුවා.




 

දුවන පාරවල්, හතිදාන වාහන,  අහසට නගින ගොඩනැගිලි නොපෙනෙන මානයක තියෙන මේ අවන්හල මාලකට නොපුරුදු තැනක් නොවෙයි. අනුකි එක්ක කී දවසක් ලෙක්චර්ස් ඉවර වෙලා මෙතැනට එන්න ඇතිද! 

ඒ කල්ප ගාණකට ඉස්සර.

 

රෝස වැල් වලින් වැහුන ගඩොල් බිත්තිය  අයිනෙන් මාලක  ඉදිරියට  ගියේ විමසුම් දෑසින් අවට සිසාරා බලමින්.

පොත් මිටි තුරුළු කරගත්තු  යොවුන් පෙම්වතුන්,  අතරින් පතර සුදු කෙස් මතුවුන මැදිවියේ ජෝඩු, වයසක පිරිමි, පුංචි කෙල්ලො, මහත ගෑනු, කෙට්ටු පිරිමි....

තාරුකී කියාපු සලකුණ එක්වරම මාලකගේ ඇස ගැටුනා.

 

රතු රෝසමලක් ගහපු පන් තොප්පියක්.
 

ඈ හිටියෙ කෙළවරේම මේසෙක. පිටුපස හරවගෙන. තොප්පිය දෙපැත්තෙන්  ලොකු කැරළී ගැහුන කෙහෙරැලි ඇගේ උරහිසට කඩා හැලුනා.

සෙලීනාගෙ කොණ්ඩෙ.
 

මාලක රතු රෝසමල දිහා බලාගෙන ඇයට ළංවුනා.

 
සෙලීනා.... තාරුකී  තොප්පිය ගලවලා මාලක දිහා බැලුවා.

"ඔයා....???"

 

අවන්හලට ඝෝෂාකාරී ලොකු කලබල අහල දැකල පුරුද්දක් තිවුනෙ
නෑ.

*************

 

මාලක වැව රවුමේ හිස් බංකුවක වාඩිවෙලා ඔහේ බලාන උන්නා.  වතුර කොලපාටයි. නිහඬයි.

යාබද බංකුවක උන්නු පෙම්වතුන් යුවලක්  නැගිටලා  ඉස්සරහට ගියා. වැව රවුමේ ඇවිද ඇවිද උන්නු ජෝඩුවක් වාඩිවුනා හිස් උන බංකුවෙන්.

දැන් වෙලාව කීයට ඇත්ද? මාලක ෆෝන් එක අතට ගත්තා.



One message received - Anuki

 
"මට පාලුයි. ගෙදර එන්න. 
අපි ඇස් දිහා බලාගෙන කතා කරමු. 
අර ජරා කම්පියුටර් ස්ක්‍රීන් එක දිහා බලන් ඉඳල මට එපා වෙලා."


හුරතල් කතාවයි, කැරළි කොණ්ඩෙයි විතරක් නෙමෙයි, තමන් එනකම් මග බලන් ඉන්න සෙලීනට දිලිසෙන දඟකාර ඇස් දෙකකුත් තියෙන බව මතක් කරගත්තු මාලක ලහිලහියේ වාහනය පදවන්න උනා.









ප.ලි.


ඔන්න ඉතින් බස්සි කම්මැලි නැතුව මේ මාසෙත් ලිවුව "කෙටිකතාද මන්දා" කැටගරියෙ එකක්. ගුණාගුණ කියාදෙනවනම් මං සතුටුයි මොකද තාම කතා ගෙතිල්ල කියන කාරණාවෙදි කිරිසප්පයෙක් නිසා.


මේ තියෙන්නෙ ගිය මාසෙ ලියපු එක. "අළු සහ ගිනි පුපුරු".


නම තියන්න මේ වතාවෙත් උදව් කලේ ගෙඹිලූශ් ගුරුතුමා තමයි. :D