හුදෙකලා මියැසිය (part two)

 පළමු කොටස මෙතනින්

ඔහු වාදනය නවත්වලා මා දිහා හොඳට බැලුවා. ඔහ්! ඒ ඇස් ගුප්තයි. ඒ ඇස් ඇතුලට වැටුනොත් මං අතරමං වේවි. සදහටම.

“අමුතු කෙල්ලෙක්.”


ඔහු දුම් වළලු කිහිපයක් ඉහළට පා කලා.

මං හිස පැත්තකට ඇල කරලා හිනා උනා.


“ඕනෙද?"

ඔහු අඩක් දැල්වී හමාර වුන සිගරැට්ටුව මා වෙත පෑවේ පෙර නොවූ සුහද බවකින්.


දෙවරක් නොසිතාම මම දුම්වැටිය අතට ගත්තා.

පුංචි කාලෙ කඩදාසි රෝල් කරලා සෙල්ලමට දුම් ඉරුවා වගේ මම එක්වරම උණුහුම් දුමාරය ඉහලට ඇද්දා.

ඇස් දෙක නිලංකාර උනා. ඔලුවට දැනුන ලොකුම ලොකු බරකුත් එක්ක පෙණහලු දෙක පුපුරන්න යනවා වගේ දැනුනා. පෙණහලු වලින් ඒ කටුක දුමාරය ඉවත් කරගන්න මම කැස්සා. නොනවත්වාම කැස්සා බංකුව උඩ දෙකට නැමීගෙන.


ඔහු හිනා උනා.මහ හඬින් හිනා උනා.

 

තණ බිස්සට නැමීගෙන ඉන්න මට පෙනුනේ ඔහුගේ සපත්තුවට පෑගෙන සිගරැට්ටුව.



ඊට තත්පර කාලකට පස්සෙ මට දැනුනේ මගේ පිට දිගේ එහා මෙහා යන ඔහුගෙ අත්ලෙ රළු ස්පර්ශය.


ඒ තත්පර කිහිපය බදලා අල්ලගෙන, පුංචි කාලෙ මල් පෙති, බෝ කොල ප්‍රෙස් කරනවා වගේ මතක පොත ඇතුලට දාලා තද කරලා සදාකාලයටම  ලඟ තියා ගන්න ඇත්නම්.

“පිස්සි”  එයා කිවුව.

මං ඇහැරුනා.

මගෙ දවල් හීනෙන් ඇහැරුනා.

ඔව්. එයා බලනව ඇස් දිහා.



“ඇයි තනියම ඉන්නෙ?” මං ඇහුව එයාගෙන්.

“කවුද?”

“ඔයා.”

“මම?”

“හුම්..”



එයා ආයෙත් හිනා වුනා. බොකුටු කොණ්ඩය අතරින් දිගු ඇඟිලි තුඩු එහා මෙහා දිවෙවුවා. ආයෙමත් හිනා වුනා.

“ඔයා නම් ඉන්නෙ තනියෙන්.” ඔහු එක්වරම කිවුව.

“තනියෙන් විතරක් නෙමෙයි මළපාලුවෙන්.”

“මට නම් ඉන්නව හවුල්කාරියක්.”


පතුලක් නොපෙනෙන අඳුරු අගාධයකට මගේ හදවත කඩාගෙන වැටෙනව මට දැනුන. ඇස් බොඳවුනා. මම ඈත අහසෙ ගොඩගැහිච්ච අඳුරු වළාකුලු දිහා බලන් උන්න.


“එයා ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රියා. ආදරේට මම කියන්නෙ ඇලෙක්සි”


ඔහු යලිත් වරක් ගීයක් වාදනය කරන්න වුනා. හදවත ස්පර්ශ කරන සියුම් රිද්මයක්. මම මූන බිමට බර කරගෙන අහන් උන්නා.

 

එක දවසක් හැන්දෑවක
කණාමැදිරි එළි පාරක
මං හෙව්වා තරු කැටයක්

නිල් පාටින් පායා දිලෙන

සිහිනයක ගිලී මා සිටියා
කවුරුදෝ විත් දොර බිදිනා විට
සුළං පොදක් වත්
ඇරුණු දොර පියනින් ආවා නම්
සිහිනයේ සුව අරං

 නන්නාදුනා දෑසක්
නිවී නිවී දිළිසුනා මොහොතක්

සුහද ආරාධනාවක්
අරන් ඈ ඇවිත් දොරකඩට
පවන් පොදකටවත්
ඉඩක් නෑ නොවෙද
අවකාශයම වසාගෙන
ඈ සිටිනා විට මා අසළ

මා අසළ ලැගුම් ගනු පෙරතුව
මා තුලට
මොහොතකට
එබුනා නම්
පැහැදිලිව දකින්නට තිබුණා


මා තුලම
මා නොවන
පිටස්තරයෙකු සිටිනා වග

ඔබේ පෙම  මා හටද
මා නොවන ඒ අමුත්තා වෙතද

තත් හැඬවෙන වාරයක් වාරයක් පාසා, ඔහුගේ රළු පිරිමි හඬින් ගැයෙන වචනයක් වචනයක් පාසා මගේ හිත යලිත් අර නුහුරු උණුහුමෙන් පිරෙන්නට වුනා. ඇඟිලිතුඩුවලට දැනෙන නුපුරුදු සීතලෙන් ගැලවෙන්න මම අත්දෙක ජර්සියේ සාක්කු අතරට රිංගෙවුව.

ඔහු මා වෙනුවෙන් ගැයුවා. බොහෝ වෙලාවක්.


මට හාංකවිසියක් මතක නැති එක් නිමේෂයක මම අර අහස අල්ලන්න උස ගිය විලෝ ගහ අතෑරල ඔහුගේ පිටට හේත්තු වෙලා උන්නා.

“එයා වාසනාවන්තයි.”

“කවුද?”

“ඇලෙක්සි”

“හා හා හාහ්….. වෝව්!"

එයාගෙ හිනාවෙන් තිගැස්සුන මම වහ වහා මදක් ඈතට උනා.



“එයාට පුලුවනි හැමදාම ඔයාගෙ සින්දු අහන් ඉන්න. තරු පිරුනු රෑ අහස දිහා බලාගෙන. අතරින් පතර ඇහෙන රැහැයි නාදයත් එක්කම.”



“එයා ආස නෑ සින්දු අහන්න.”

“ම්හ්?”

“එයා ආස මගෙ දණහිසට ඔලුව තියාන ළඟින් ඉඳන් ඉන්න.”

“හ්ම්ම්ම්…..”



“එයා සුදුයි. හිම කැටියක් වගේ සැහැල්ලුයි. මූණ පිරිල. ආදරේ හිතෙනව.”

මට ඕන උනේ එතනින් පලා යන්න. එයාගෙ කටහඬ නෑහෙන ඈතකට.



ඒත්…… මම බංකුවට ඇලවිලා වාගේ උන්නා.

~ මතු සබැඳි ~

සිංදුව  අහල නැති අයට මෙතනින් ගිහින් අහල පිස්සු හදාගන්න  පුලුවනි. ඒ තරම් ලස්සනයි.  ;)

 බස්සිගේ අවවාදය : දුම්බීම සිරුරට ඉතා අහිතකරයි හොඳේ!

තුන්වැනි කොටස මෙතනින්

හතරවැනි කොටස මෙතනින්