වැල්ල දැනගෙන - රැල්ල පාගමු

මේ දවස්වල බස්සිගේ ජීවිතේ තවත් බරපතල අවස්ථාවකට පිඹුරුපත් සැකසෙමින් තියෙන්නේ. හා හා සබන් පවුඩර් ගන්න එපා දැන්ම. අපේ කට්ටිය වැදගත් දෙයක් කිව්ව ගමන් හිතන්නෙ ඔය වගේ දේවල් නෙ. එහෙම දෙයක් නෙමෙයි. මේක බස්සිව කියවන්න කැමති අයට වැදගත් දෙයක්.

ඉතින් ඒ වැඩේට කාර්යබහුල වීමත් එක්ක අලුත් කතා ලියන්න ලැබෙන කාලය ටිකක් අඩුයි. ඒ නිසා සමාව බාජනේකට දාලා අදට මේ ලිපිය කියවන්නකෝ.

අර වැඩේ ගැන දැනටමත් දන්න අයත් කීපදෙනෙක් ඉන්නවා ඉතින්. ඊගාව බසු ලිපියෙන් ඒ ගැන මුලු සිංහල බ්ලොග් අවකාශයටම කියන්නම්.

*************************

වැල්ල දැනගෙන - රැල්ල පාගමු

________________________

ලක්බිම

නොවැම්බර් 09 වැනි සඳුදා. - පිටුව 14

http://www.lakbima.lk/oldpapers/daliylakbima/2015/November/last_09_11_15/main.pdf

අද කාලෙ හැමදේම යන්නෙ රැල්ලට. රැල්ලට යන්න එපා කියල නවකයන්ට බැණීමත් එක්තරා විදියක රැල්ලක්. ඒ කියන්නෙ මුළු ලෝකෙම යන්නෙ රැල්ලට.

අපිට වැඩක් කරන්න ඕනෙනම් රැල්ල ස්පර්ශ නොකර බැහැ. වැල්ලෙ ඉඳගෙන රැල්ල නරඹන උදවිය වෙනුවෙන් රැල්ලට බහින්නම වෙනව.මේක කවියට, සංගීතයට, රංගනයට, චිත්‍ර මූර්තිවලට විතරක් නෙමෙයි, සකලවිධ කලාවන්ටම පොදුයි. සකලවිධ කලාවන්ටම කිව්වම ඉවුම්පිහුම් ඉගැන්වීමත්, ඒ ලෙවල් විභාගෙට ටියුෂන් දීමත්, සෙනසුරු මාරුව ගැන සන්නිවේදනය කිරීමත් කලාවක්.

රැල්ලට යන උන් අසාර්ථකයි කියන කතාව විශ්වීය නියමයක් තරමටම මිනිස්සුන්ගෙ හිත්වලට කාවැදිල. අපි සාර්ථකයි කියන්නෙත් රැල්ලෙ රඟදක්වන උදවියටමයි. නමුත්, අපි හිතනව එයාල ඉන්නෙ රැල්ලට ඉහළින් කියල.

රැල්ල ස්පර්ශකරලා මුහුදට පැනපු උදවියගෙන් සමහරු දක්ෂ යාත්‍රිකයො වෙද්දි, සමහරු අඩි දහයක් යන්න කලින් ගිලෙනවා. තවත් සමහරු එකපාරට බර්මියුඩාවට කඩා වැටෙනවා. දක්ෂ යාත්‍රිකයෙක්, එහෙමත් නැත්නම් රැල්ලට ඉහළින් ඇවිදිනව වගේ පේන කෙනෙක් වෙන්න ලේසි නෑ.

මුලින් යන්න ඕනෙ වැල්ලට. වැල්ලෙ ඇවිද ඇවිද බලන්න රැල්ලට ඉහළින් ඉන්න අයගෙ විශේෂත්වය. පැහැදිලිව නොපෙනුණොත් දුරදක්නයක් අරගන්න. නිරීක්ෂණයයි වැදගත්.

රැල්ලට ඉහළින් දර්ශනයවෙන සාර්ථක නාවිකයො හැමෝටම තියෙනව තමන්ගෙම පිරිසැලසුමකට අනුව නිර්මාණය කරගත්ත යාත්‍රාවක්. ඒ යාත්‍රාව සැලසුම් කරල තියෙන්නෙ එයා යාත්‍රාකරන මුහුදට ගැලපෙන්න. මෙහෙම කියමු, කිමිදුම්කරුවෙක්ගේ යාත්‍රා පිරිසැකසුම දූපත් ගවේෂකයෙකුගෙ යාත්‍රා පිරිසැකසුමට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්. තේරෙන භාෂාවෙන්ම කිව්වොත්, කවියෙකුගේ ශක්තතාවය කෙටිකතාකරුවෙක්ගේ ශක්තතාවයට වඩා වෙනස්.

හැබැයි එක මුහුදක දිනන්නෙ එක්කෙනයි. ජයග්‍රාහකයෙක් වෙන්නම ඕනෙනම් ඔයාට සිද්දවෙනව වෙනස් මුහුදක් හොයාගන්න.

මුහුදක් හොයාගත්ත කියමු, මගේම ආරක යාත්‍රාවකුත් හදාගත්ත කියමු, ඒත් කෝ අර පරණ මුහුදුවල වෙරළෙ පිරිල උන්නු මිනිස්සු?

අන්න ඒක දරාගන්න වෙනව. මුලදි වෙරළ මලපාළුයි. හැබැයි ඔයාගෙම ක්‍රමේකට ඉස්සරහට යනකොට ඈත වැල්ලෙ නරඹන්නො එකාදෙන්නා එක්කාසු වේවි. ඔයාගෙ යාත්‍රා ශෛලිය ඒකාකාරියිනම් එයාල මුහුදටම ඇහෙන්න හූ කියාවි. කරන්න තියෙන්නෙ අලුත් යාත්‍රා විලාසයන් අත්හදා බලන එකයි.

ඔහොම කාලයක් ගතවුණාට පස්සේ බොහොම පිරිසක් ඔයා දිහා බලාගෙන ඔල්වරසන් දේවි. කුණාටුවට යාත්‍රාව හෙලවුණොත් හූ කියාවි.

ඔය අතරෙ, ඔයා දිහා වැල්ලෙ ඉඳන් බලන් උන්න සමහරු ලෑලි කෑල්ලක්වත් නැතුව නිකම්ම මූදට පනින හැටි දැකගන්න ලැබෙයි.‍ යාත්‍රාවක් හදාගන්න කියල කොච්චර කෑගැහුවත් පෙළක් කොලු කුරුට්ටො ගල් පරයක වැදිල කුඩුපට්ටම් වෙනකම් රැල්ලටම යාවි. ඔවුන්ගෙ සුන්බුන් වැල්ලට ගහගෙන එද්දි වැල්ලෙ ඉන්න මිනිස්සු කම්මුලේ අත තියාගෙන, “රැල්ලට යන්න ගියොත් නිකම් නහින්නයි වෙන්නෙ.” කියල සුපුරුදු විදියට කියාවි

සමහර කොලු කුරුට්ටො ඔයාගෙ යාත්‍රාවෙන් ගැලවුණ ලෑලි කෑල්ලක් බදාගෙන ඈත මුහුදට පාවෙන්න යාවි. ඒ විතරක්යැ, සමහරු ඔයාගෙ යාත්‍රාවෙ කොටස් මංකොල්ලකන්නත් හදාවි. එහෙම හොරකම්කරගත්තු ලෑල්ලක් උඩ ඉඳන් පිනුමක් ගහද්දි වැල්ලෙ නරඹන්නෝ ඔවුන්ටත් ඔල්වරසන් දේවි.

ඔයාගෙ යාත්‍රාවෙ, ඔයා මහන්සියෙන් මල්කම් ලියකම් කැටයම් කරපු ලෑල්ලක් වෙනකෙනෙක් මංකොල්ලකාපු හැටි දැක්කම හිත රිදෙනවා තමයි. 'මගෙන් හොරකම් කරපු එකක් නේද' කියල ඇහුවොත් සමහරු ඔයා එක්ක සණ්ඩුවටත් ඒවි. අපහාස උපහාස කරාවි. තමන්ගේ කුණුගඳ හංගාගන්න හිතාගෙන ඔයා එයාව අනුකරණය කරා කියල වුණත් කියාවි.

ඒ අපරිණත මිනිස්සුන්ගේ හැටි. ඒවට කම්පා වෙන්න එපා. කාලයත් එක්ක වැල්ලේ ඉන්න පරිණත මිනිස්සු අඳුනාගනීවි ඒ ඔයාගෙන්හොරකම්කල කැටයමක් කියල.

ඔහොම ටික කාලයක් ගතවෙනකොට ඔයාට හමුවේවි වෙනස් වෙරළවලින් වෙනස් මුහුදු හොයාගෙන යාත්‍රාකරන සහෘද යාත්‍රිකයෝ. ඔවුන් ඔයාට අතවනාවි. මුලදි පෙනෙන නොපෙනෙන මානයේ ඉඳන් ඔවුන් මෙහෙම කෑගහවි;

“ඔහෝ අතදරුවා! සාදරයෙන් පිළිගන්නවා උඹව මහ මුහුදට!!”

ඔයා අතදරුවෙක් නොවෙනබව හගිස්සන්න යාමෙන් වෙන්නේ ඔයා අතදරුවෙක්ම බව තහවුරු වීමයි. ඒ නිසා කළයුතු හොඳම දේ ප්‍රවීණ යාත්‍රිකයන් සමග සුහද සිතින් තමන්ගේ ගමන යන එකයි.

අන්තිමේදි ඔයාට පෙනේවි ප්‍රවීණ යාත්‍රිකයොත්, නවක යාත්‍රිකයොත් හැමෝම වෙනස් යැයි කියමින් යාත්‍රාකරන්නෙ එකම මුහුදක බව. වෙනස් වෙන්නේ වැල්ල මිසක්, මුහුදවත්, රැල්ලවත් නොවෙන බව.

නමුත් අමතක කරන්න එපා, ටයිටැනික් නැවත් මුහුදෙ ගිලුනෙ නොහිතූ විදියට!

සයුරු තරණය කාලයත් එක්ක නීරස වෙන්න පුළුවනි. බොහෝ යාත්‍රිකයො තමන්ට එපා වුණත් වැල්ලේ ඉන්න නරඹන්නන්ගේ ආකර්ෂණය වෙනුවෙන් දිගටම යාත්‍රා කරනවා. ඔල්වරසන් දෙන්නන්ගේ අවසාන අත්පොලසන් හඬත් නෑසී ගියාමයි ඔවුන් මහා කම්මැලිකමකින් ආපහු වැල්ලට එන්න හැරෙන්නේ. සයුරු තරණය රඳා පැවතිය යුත්තේ තමන්ගේ ප්‍රීතිය උදෙසාම බවයි මගේ පෞද්ගලික හැඟීම.

- යශෝධා සම්මානි ප්‍රේමරත්න -