ඒ 'ලෙවල්' කුඩු කර ඔබ ඔබම වෙන්න!

මේ කතාව මම හොඳින්ම දන්නා කෙසඟ, සුදු පිරිමි ළමයෙක් ගැනයි.

ඒ එක්දාස් නමසිය අනූ ගණන්වල අග භාගයයි. අපි හඬකැවූ ටෙලි කතා මාලාවන්ට වහ වැටී උන් පොඩි එවුන්ව සිටි කාලයයි. ඔය කාලයේ ටීවී එකේ ‘පරිඝණක දඟයෝ’ (Crash Zone) නමින් කතා මාලාවක් විකාශය වෙයි. ඒ වීඩියෝ ගේම් නිෂ්පාදනය කරන සමාගමක රැකියාව කරන teenagersලා පස් දෙනෙක් ගැනයි.

කෙට්ටු, සුදු පිරිමි ළමයාගේ ගෙදර පිහිටියේ කතා පොත්වල ලියැවෙන හැඩයේ ගමකය. ඒ කාලේ ගෙදරට ලයිටුත් නැත. පිරිමි ළමයා ටී.වී. බලන්නේ සීයලාගේ ගෙදරින් ආරෝපණය කරගෙන එන කාර් බැටරියකිනි. එහෙම ටී.වී. බලන අතරේ පිරිමි ළමයාටත් පරිඝණක දඟයෙක් වෙන්නම හිතෙනවාය.

ඕ/ලෙවල් පංතියේදී පරිඝණක පාඨමාලාවකට ශිෂ්‍යත්වයක් ලැබෙද්දිත් පිරිමි ළමයාගේ ගෙදර කම්පියුටරයක් නැත. පිරිමි ළමයාගේ අයියා ඉංජෙකු වෙන්නට මොරටුවට යද්දිත් ගෙදරට කම්පියුටරයක් නැත. ගෙදරට කම්පියුටරයක් වඩින්නේ ඊටත් පසුවය. 

ඉතින් පිරිමි ළමයා තනියම කම්පියුටරේ අතපත ගාමින් ඉගෙන ගන්නවාය. අයියා ගෙදර එන නිවාඩුවට පිරිමි ළමයා බොහොම බිසී වෙන්නේ අයියාගේ සටහන් කියවා ඒ අත්හදා බලන්න ය.

පිරිමි ළමයා ඒ ලෙවල් ලියනවාය. මොරටු යන්න ලකුණු මදිය. ඕනෙ දෙයක් වෙච්චාවයි කියා තේරුණු කැම්පස් එකට එනවාය. 

අයියාගේ උදව්වෙන් මෘදුකාංග සමාගමක පාර්ට් ටයිම් ජොබකට යනවාය. අමාරුවෙන් ලැපක් ගන්නවාය. එදා ඉඳන්ම රෑ තිස්සේ video tutorial බලනවාය. Freelance වැඩ කරනවාය.

ඔය අව්අස්සේ මේ ලමයා යාලුවොත් එක්ක රොබෝලා වගයක් හදලා ප්‍රදර්ශනයක් තියනවාය. එතනදී බාගෙට අහවර කල ව්‍යාපෘති හතරක් එක්ක ලැප්ටොප් එක රහත් වෙනවාය. 

තර්ඩ් ඉයර් එකේදී මේ පිරිමි ළමයා ජොබ් ඉන්ටර්විව් එකකට යනවාය. ඒ යන්නේ අත් දෙක වනවනාය. සැටිපිකට් කෝ කියා ඉන්ටව් බෝඩ් එකෙන් අහනකොට, ‘මගේ පෝට්ෆෝලියෝ එක ඊ මේල් කලා. ඕනෙනම් පෙන් එකෙත් තියෙනවා.’ යැයි පිරිමි ළමයා කියනවාය. සැටිපිකේට් ඔතාගෙන නො ආවේ ඇයි කියා අහනකොට, “සොරි, මං ආවේ වැරදි තැනට” කියමින් එතනින් පිටවෙනවාය.

ඔය අතරේ ක්ලාස් එකක් එක්ක අවුට් වෙන ලමයා කැම්පස් එකේම demonstrator කෙනෙක් විදියට වැඩ පටන් ගන්නවාය. ඒ අතරේ මේ පිරිමි ළමයා මෘදුකාංග ඉංජිනේරුවෙක් විදියට ජොබකුත් කරන්න පටන් ගන්නවාය. පස්සෙන් පහු පූර්ණකාලීන මෘදුකාංග ඉන්ජෙක් වෙනවාය.

ආයතනයෙන් දෙන සැටිපිකේට් එක මත මේ ළමයා මෘදුකාංග සම්බන්ධව MSc එකක් කරන්න පටන් ගන්නවාය. ඒ අතරේ මොරටුවේ විසිටින් ලෙක්චර්ස් වගේකුත් කරනවාය. ළමයාගේ මොරටු කැම්පස් යාමේ සිහිනය හැබෑ වෙන්නේ එහෙමය.

ඒ පිරිමි ළමයාගේ ඔපීසිය ‘පරිඝණක දඟයන්ගේ” ඔපීසිය වගේමය. හැබැයි දැන් ඒ කෙට්ටු, සුදු පිරිමි ළමයා ටිකක් මහතය.

මම මේ කතාව කිවුවේ ඒ/ලෙවල් පාස් වී කැම්පස් යන එක ඔබේ අනාගත හීනයට දොර විවරකර ගන්න තියෙන එක ටිකැට් එකක් විතරක්ම බව කියන්නය. ඒ ටිකට් එකෙන් හරි පාරේ ගිය උනුත්, පල්ලම්වල ගිහින් අතපය ලෙලි ඇරගත් උනුත් සමෝසමේ ඉන්න නිසා ඒ ටිකට් එක ගැන සියේට සීයක් විශ්වාසය තියන්නත් බැරිය.

ඔබේ සිහිනය ටයි පොල්ලක් පැළඳ, අට-පහ රස්සාවක් කරන මහත්තයෙක් වෙන එක නොවුනාට අවුලක් නැත. මොකද අර පිරිමි ළමයා සිහින මැව්වේ ඩෙනිම් – ටී ෂර්ට් ඇඳ, කැමති වෙලාවක කඩාපාත් වී ජොබ කරන්නට හැකි, හිතුන වෙලාවට ගෙදර දුවන්නට හැකි, ෆ්ලෙක්සිබල් රස්සාවක් ගැනයි.

මම  කියන්නේ, ඔබේ සිහින අයිති ඔබටය. අම්මාටවත්, තාත්තාටවත්, කොළඹ ඉස්කෝලෙක හිටපු විදුහල්පති කෙනෙක් වුන ලොකු මාමාටවත්, කැනඩාවේ ඉන්න චූටි නැන්දාටවත් නෙමෙයි, ඔබටම පමණක්ය. ඔබට විශ්වාසය සහ ශක්‍යතාව ඇත්නම්, ගැහැණු ළමයෙක් වීම පයිලට් කෙනෙක් හෝ නාවුක ඉංජිනේරුවරියක් වීමේ සිහිනයට බලපාන්නේ නැත. 

පොඩ්ඩක් ඉන්න, ගල් පහරවල් වැදීමට නියමිත නිසා මම හෙල්මටයකට හිස ඔබා ගන්නකම්! මම දැන් කියන්නේ, ඔබට සිහිනයක් ඇත්නම්, ආත්ම විශ්වාසයක් ඇත්නම්, ඔබ ලෝකයේ හොඳම Nude model වුනා කියලා කාගේවත් මූණුවල දැලි ගෑවෙන්නේ නැත. මොකද, තමන්ගේ සිහින අයිති තමන්ටය.

වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ඉගෙනගන්නා මිතුරෙක් දවසක් මට මෙහෙම කියනවා; 

“එපා වෙලා ඉන්නෙ ඕයි. ඒ අස්සෙ මේ ගෑණු, ළමයි හම්බවෙන්න අමාරුවෙලා යටිගිරියෙන් මරහඬ තලනව. මල පනිනව කියන්නෙ කුණුහරුපෙන් බනින්න හිතෙනව වෙලාවකට.”

අම්මාගේ කන්කරච්චලයෙන් ගැලවෙන්නට බැරිව වෛද්‍යවරයෙක් වෙන්න යනකොට එහෙමය. කුඩා කල සිටම රැට් රේස් එකක් දුවන නිසා හිතේ යන්තම්වත් තෙතමනයක් ඉතුරු වෙන්නේත් නැත. එහෙම තිබුනානම් තමන්ගේ අම්මාත්, අර අම්මලාත් අතර වෙනසක් නැති බව පසක් කර ගන්නට ඔහු අපොහොසත් වෙන්නේද නැත. එහෙව් දොස්තරෙක් වෙනවාට වඩා රෙදි වෙලෙන්දෙක් හෝ රටකජු වෙලෙන්දෙක් වෙන එක බොහොම වැදගත්ය, වටිනවාය.

මගේ බැචියකට නිළි පිස්සුව තදින්ම වැළඳී තිබුනේය. තුන්වන වසරේ සිට ඌ ගෙදරින් අරන් එන ලොකු බත්මුල්වලට පවා කඩා පනින එක නවත්තනවාය.  ඩයට් ප්ලෑන් එකක් අනුගමනය කරනවාය. ඒ මොඩ්ල් කෙනෙක් වෙන්නටය. (කැම්පස් හිටපු එවුන්, මේ ගෙදර බත් මුල්වල වටිනාකමත්, ඒවාට කඩා නොපැන සිත හික්මවා ගැනීම කොයිතරම් දුෂ්කරද කියන එකත් දන්නවාය) ඈ කැම්පස් එකේ ‘Stylish Marketer’ කියන හොඳම නිරූපකයා සහ නිරූපිකාව තෝරන ඉවෙන්ට් එකට සහභාගි වෙනවාය. එතනින් පටන් අරගෙන, අවුරුදු දෙකක් යන්නත් කලින් ඈ නිළි සිහිනය හැබෑ කරගන්නවාය. මේ අවුරුද්දේ ජනප්‍රියම ටෙලිය වූ “උතුම්-පැතුම්” ටෙලිය බැලුවොත් ඈව දැකගන්න පුලුවන්ය.

ඔබට අයිස්ක්‍රීම් වෙලෙන්දෙක් වෙන්න සිහිනයක් තිබේනම්, හිත සසල කරගන්න එපා. ඒ සිහිනය දකින්න. වැඩිම ෆ්ලේවර්ස් ගණනක් ඇති, ආසියාවේ ලොකුම අයිස්ක්‍රීම් කඩය හොයාගෙන අපේ රටට විදෙස් සංචාරකයන් එනකොට කාටද ආඩම්බර?

ඔබ ඔබම වෙන්න. ලංකාවට අවශ්‍ය දොස්තරලා, ඉංජිනේරුවරු සහ නීතිඥවරු පමණක් නොවෙයි. ඒ දොස්තරවරුන්ට අලුත් ස්ටෙතස්කෝපයක් නිර්මාණය කරන්න. ඒ නීතීඥ මහතුන්ට අලුත් මාදිලියේ සපත්තු ඩිසයින් කරන්න, බඩගිනි වුන ඉංජිනේරුවන්ට කෑම කන්න නව පන්නයේ ආපනශාලා දාමයක් ආරම්භ කරන්න. සිත්තරෙක් වෙන්න. කවියෙක් වෙන්න. ක්‍රීඩකයෙක් වෙන්න.

ඔබ ඔබම වෙන්න!

ප.ලි.


මේ ලිපිය ලියන්නට හිතුනේ "තිලක සිත" බ්ලොගයේ 'කණෙන් ඇදලා ගොඩ දැමීම' ලිපිය කියවූ පසුවයි.