අහඹු හාදකම්

හාදකම් කියන්නේ හරිම සුන්දර දෙයක්. නීරස ජීවිතේට හුස්ම පිඹින්නේ හාදකම්, අයාලේ පාවෙනකොට අරමුණක් පෙන්වන්නෙත් හාදකම්, සීතලම සීත සෘතුවක කෝපි දුමාරයක් වගේ හිත උණුහුම් කරන්නෙත් හාදකම්.

හාදකම් විවිධාකාරයි. පවුලත් එක්ක, නෑදෑයෝ, අසල්වැසියෝ එක්ක, නිතර මුණගැහෙන ගමන් සගයින් එක්ක ගොඩනැගෙන හාදකම් ස්වාභාවිකයි. ඒ අනිවාර්යයෙන්ම සිදුවිය යුතු දෙයක් විදියටයි හැඟෙන්නේ. ඒ ජාතියේ හාදකම් බොහොමයක් ස්වභාවයෙන්ම අපේ සම්, මස්, නහර තුලටම කිඳාබහිනවා. නිතර දෙවේලේ දකින්නට, කතාකරන්නට ලැබෙන නිසා ඒ හාදකම් බොහොම ප්‍රභලයි. 

ඒ වගේම, කිසිම සැලසුමකට අනුගත නොවන, අහම්බෙන් වගේ අපේ හිස මතට, හරියටම කියනවානම් 'හිත මතට' කඩාවැටෙන හාදකම් ගැනත් ඔයාලට අත්දැකීම් නැතුවා වෙන්නට බැහැ. සමහර වෙලාවට එවැනි හාදකම් එක්වරම අපේ ජීවිතය ඉස්සරහ පැනනගිනවා. බූවල්ලෙක් වගේ අඬු විහිදලා අපිව වෙලාගන්නවා. බොහෝ කාලයක ඉඳන් දැන හඳුනනවා වගේ හැඟීමක් දනවනවා. ඒ එක්කම අපිට 'සාංසාරිකයි' කියන වචනේ නියම අර්ථය හමුවුනා වගේ හිතෙන්නට පටන් ගන්නවා.

කෝච්චියේදි අහම්බෙන් දකින මුහුණක්, මාස දෙකතුනකට පස්සේ ඔයාගේ හොඳම මිතුරිය බවට පත්වෙන්නට පුළුවනි. ටියුෂන් ක්ලාස් එකේදී අහම්බෙන් පැරණි සටහනක් පිටපත් කරගන්නට පොත ඉල්ලාගත්තු පිරිමි ළමයා ටික කලකින් ඔයාගෙ පෙම්වතා වෙන්නත්, වසර ගණනකට පස්සේ සැමියා වෙන්නත් පුළුවනි. අළුතෙන් පාසලට ආපු ගණිත ගුරුතුමිය ඉදිරි අවුරුදු විස්ස විසිපහ ඇතුලත ඔයාගෙ හොඳම හිතවතිය සහ ජීවන උපදේශකවරිය වෙන්න පුළුවනි. 

අහඹු හාදකම් ඒ වගේ, පටන් ගන්නා මොහොතක් හෝ අවසාන වෙන මොහොතක් ගැන අනාවැකි කියන්නට බැහැ. කොයි අතට ගමන් කරාවිදැයි නිශ්චය කරන්නටත් බැහැ. එය හරියටම කුඩා මාලිමාවක් පමණක් අතැතිව, නම නොදන්නා සුන්දර පලාතක අතරමං වීම වගෙයි. ඉදිරි ගමන බොහොම සුන්දරයි. නමුත් පය පැකිලී බිම ඇද වැටෙන්නට, විෂ දලැති කෘමි සතෙකුගේ ප්‍රහාරයකට ලක්වෙන්නට, දෙඇස රතු වෙන්නට විතරක් නොවෙයි මංමුලා වෙන්නට පවා පුළුවනි. පෙර සැලසුමකට අනුගත නොවෙන ගමනක් කියන්නේ එහෙමයි.

නමුත් ඔයාගේ අතේ මාලිමාවක් තියෙන බව අමතක කල යුතු නැහැ. මේ මාලිමාව වෙන කිසිවක් නෙමෙයි. අපේ මොළය, බුද්ධිය, අත්දැකීම්වලින් ලබාගත් දැනුම. ඉතින් මාලිමාව හරි විදියට පාවිච්චි කලොත් අතරමග නතර වෙන්නට, අතරමං වෙන්නට තියෙන සම්භාවිතාවය බොහොම අඩුයි. මොළය කියන මාලිමාව අපි හැමෝටම උපතින්ම ලැබෙනවා. එය නිසි ආකාරයට හසුරුවන වගකීම තියෙන්නෙ අපේ අතේ.

ඉතින්, සැලසුම් සහගත හාදකම් වගේම අහඹු හාදකම්වලත් මිහිර විඳගන්න. හදවතින් රසවිඳින්න. ඒත් මොළය කියන මාලිමාව කිසිම විටක අමතක කරන්න එපා. ජීවිතේ සුන්දර සුවිසැරියක් වෙන්නේ එතකොටයි.