හැබැහින් දුටු සිහිනය

ඔන්න ඉතින් සුපින්වතුනෙ, බස්සි පෙරේද පාන්දර හතට ඇහැ ඇරිය. මොකටෙයි? සයිබරේ සිහින බක්මහ උළෙල බලන්ට යන්ට නෙව. ඕන් ඉතින් බස්සයි බස්සියි බත්තරමුල්ලට ඇවිත්, ටුක් ටුක් මල්ලියෙක් එක්ක ආවලු පැලවත්ත බුද්ධදාස ග්‍රවුන්ඩ් එකට.

 අපේ ගෲප් පොතෝව

 

ග්‍රවුන්ඩ් එකට යනකොට නමයයි කාලට ඇත්තේ

සූ ගාලා හැටක් විතර දුව පනිනව වත්තේ

බස්සා : මේ ඔයාට හොඳටම සුවර්ද ග්‍රවුන්ඩ් එක මේකමයි කියල?

බස්සි : ඔව් අනේ මම හරියට තැන කිවුව. වැරදුනොත් ඔයාගෙ ගූගල් මැප් එකේ අවුලක්ම තමයි.

බස්ස : මැප් එකේ වරදක් නෙමෙයි මැට්ටියෙ කෝ අඳුරන අය ඉන්නවද?

බස්සි : හම්මේ  අර සුදු පාට  ටී එක ඇඳන් ඉන්නෙ රජා නේද?

ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් වුනේ

රජාව නෙත  ගැටුනු තැනේ

හෙමින් හෙමින් සෑම් අයිය

ඒ පැත්තට සැපත් උනේ

සුභ උදෑසනක් අයියේ ඔයා නේද සෑමා?

මං බස්සි, මේ බස්සා ඔබෙ සැපදුක් කෝමා?

වින්දිකයි සසිඳුයි - ටිකට් වෙලෙන්දෝ

සෑමා පෙන්නාපු තැනට

අපි දෙන්නා සැපත් වෙන්නෙ

වින්දික මල්ලියි, සසිඳුයි

එතැනදි ටී ෂර්ට් දෙන්නෙ

හල්ලෝ බස්සනේ ඔන්න මම අඳුනා ගත්තා

දොඩමළු විය අපේ නලින් මාමා දැනමුත්තා

 නලින් මාමා

ටී ෂර්ටුත් මාරු කොරන්

අපි එලියට පාත් වෙන්නෙ

ඒ වුනාට වැඩි දෙනෙක්ව

අඳුරන්නෑ අපි අලුත්නෙ

මල්ලි නංගි ඇයි අයිනක් ගහලා ඉන්නේ

අර පැත්තට එන්න නලින් මාම කියන්නේ

අනේ, ඕම ඉන්නකොට හයේ හතරෙ ඩයල් එකක් ඇවිත් බෝම ඩීසන්ට් පිට ශේක් හෑන්ඩ් කොරාපි.

හයේ හතරෙ ලොකු මල්ලි : මම ප්‍රියා! බස්සි නේද මේ?

 අඩි අටේ පොඩි මල්ලි - ප්‍රියා 

ඔන්න ටිකකින් එනව කෝල් එකක්.

"මචං මම ගාලුව. උඹල කොහෙද බන්?"

"අපි අවුරුදු උස්සවේ නකෝ. ටොපි ඩෙන්න එන්නෙ නැඩ්ඩ?"

"අඩේ අපි හයට ඉතර ආව සූ ගාල දෙන්නෙක් විතර උන්නු නිසා අපි එහෙමම දියත උයනට පැන්න."

"වරෙන් නකෝ දැන් කස්ටිය ගොඩක් ඉන්නව. කලාස් එකත් කට් කොල්ල පාර්ක් ගානෙ රස්තියාදු වෙන්නැතුව."

හම්මේ ඔන්න ටිකකින් එනව අපේ නාඩි මලය සරමකුත් ගහගෙන. මූව හතර වසරෙදි දැක්කට පස්සෙ අදයි දැක්කෙ. හලෝ හලෝ කියල සතුටු සාමීචි අහවර කොරල පොර බස්සත් එක්ක අයි.ටී. බාසාවෙ කුනුහබ්බ දෙසාබාන නිසා මං අර යකඩ වැටට හේත්තුව දාල පාර බලන් උන්න.

ඔන්න එනෝ ගාලුයි දෝණියි අත් දෙක අල්ලගෙන නැළවි නැළවි.

ඔන්න ඉතින් අර ඕෂනික් ගේම්ස් එකේ ලස්සන අක්කිට බුලත් අත දුන්නෙ මම හරිය. එතන උන්නු අයගෙන් මම අඳුනගත්තෙ වින්දික මල්ලියි, හා පැටියයි, චතුරිකාවයි ඉතරයි. (සිරාවටම මගෙ බ්ලොග බලන්නෙ මොනතරම් අල්ප මාත්තර කට්ටියක්ද කියල දැනිල සැජ්ජ හිතුන මෙයා මට ඒ වෙලාවෙ.)

ඔන්න ඉතින් සීය දුවල, දිනපු අය තෑගි ගන්න වෙලාවෙ මට ඇස්.ඇම්.ඇස්. එකක් එනව.

"අඩෝ කොට බස්සි, උඹ ආවද? මම මේ උඹව කනෙන් අල්ලල බේරෙ වැවට උසුක්කා කොරන්න හිතන් එන්නෙ."

හප්පොච්චියේ ඒ වදන් දැක්ක ගමන් මගේ හදවත උණු උනා. අපේ ඉවාන් ගෙඹිලූස මට බයේ කොටන ඇස්.ඇම්.ඇස්.! පවු දෙයියනේ අහිංසකය. ඉතින්  මං කිවුව;

"උඹ බය නැතුව වරෙන් නකෝ. ඊස්ටර් සන්ඩේ එක නිසා මම අද උඹව මරන්නෙ නෑ කියල තීරනේ කොලා."

 බය  උනාම මූ ඔහොම නියපොතු කනවලු - හූ ඈ!

ඔන්න බොලව් හැරෙන තැපෑලෙන් පොර ග්‍රවුන්ඩ් එකට ආපි. පරාණ බයේ ඉඳල තීන්නෙ.

හම්මේ අර සරන් ගැන්ග් එක මීටර් සීය දුවද්දි වගේම බනිස් කන්න ගොහිනුත් පස්ට ආතල් එකක් දුන්නෙ. මම එතන උන්නු අයගෙන් දන්නෙ නම් නාඩියාවයි, රජාවයි, තරියාවයි විතරයි.

කස්ටිය බනිස් කන අතරෙ ඔන්න පොඩි එකෙක් වගේ බෝල ඩයල් එකක් 'හායි බස්සි' කියපි. හම්මච්චියේ ඉවාන් පවුලුශා බ්ලොගිය කියවද්දි මට හිතෙන්නෙම මේක ලියනව ඇත්තෙ චේ වගේ කෙට්ටු, උස, මූණ පුරා රැවුල වවාගත්තු පොරක් කියලයි.

ඒකනම් මාරයි. වචන වලින් අපි තව කෙනෙක්ගෙ හිතේ අඳින රූපෙ ඇති ප්‍රභලත්වය!

මාතලන්ගේ බ්ලොග් එක කියවද්දි හිතුනෙ මෙයා මාතලන් ෆිල්ම් එකේ මාතලන් වගේ තලෙළලු, උඩු රැවුලක් ඇති, ආඩම්බර මූණක් තියෙන අංකල් කෙනෙක් වෙන්නැති කියලයි. හයියෝ ඒ හරිම ලෙන්ගතු, සුදු බෝල අංකල් කෙනෙක් නෙව. හලිම හොඳට කතා කලා. කස්ටියට තමන්ගෙ ෆොටෝ පබිලිස් කොරන්න නම් එපා කිවුවලු.

 කකා සමග මාතලන්

කතන්දර බ්ලොග් එක කියවද්දි හිතේ මැවුන කකා ටිකක් වලිබර, කැරළි කොණ්ඩයක් තියෙන, මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ කෙනෙක්. ඒත් ඇත්තටම කකා හරිම ජොලිබර, දිලිසෙන තට්ටයක් තියෙන, සුදු, ටිකක් මහත අංකල් කෙනෙක්. අපිට කතන්දර පොතුත් දුන්නා. තව සුවීප් ටිකට් වගේ බෙදාගෙන යනව දැක්ක කොට්ට පොරේ අස්සෙ. බලද්දි බ්ලොගිය බලන්න කියල කාර්ඩ් එකක් ගහල.

 හොඳම හාද්ද

විචාරක තුමාගෙ බ්ලොග් එක කියවද්දි මට හිතේ මැවෙන්නෙ කොමාන්ඩෝ ෆිල්ම් එකක ඉන්න සෙබලෙක්ව.

 මාරයා සමග විචාරක

අපේ අටම් අයියත් හෙන ජොලි පොර. මුන්දෑ මාව දැක්ක ගමන් මගෙ උස දැකල බය උනා නෙව. හම්මේ දිගටම උඩ බලාගෙනමයි කතා කලේ.

 සුපිරිවිකී ඇඩ් එක

කුරුටු ගෑ ගී ලියන අපේ දිලිනියගෙ බ්ලොගෙන් සයිබරේ මානසික ලෙඩ්ඩුන්ට එරෙහිව ලොකු අභියෝග එල්ල උනාට මොකද හරීම අහිංසක පාට කෙල්ල.  හිනා පොඩිත්තත් බෝම සිරියාවයි. මනසින් දිවියට බ්ලොග් එක ලියන මීටර් සීය දුවල කප් එක උස්සපු අක්කා/ නංගි දිලිනියාගෙ ෆ්‍රෙන්තෙක් විය යුතුයි. ඩබල එකටමයි උන්නෙ.

 බනිස් කන්න දුවන දිලිනියා

"මේ බස්සි නේද?" කියලා මාව අඳුනගෙන ළඟටම ඇවිත් කතා  කලා විදානේ. හිතුවට වඩා  පොඩි එකෙක්. කෝරලේ හාමිනෙත් එක්කම ආපු කෝරලේ මහත්තයත් පොඩියි නෙව. තඩි සගලාස් දෙහෙකුත් දාන් ඇවිත් කතා කලා. මම හිතන් හිටියෙ කෝරලේ හෙනම වයස ඩයල් එකක් වෙන්නැති කියල.

 කෝරලේ මහත්තයා හාමිනේ සමග

බොරලු මල්ලි  පාන්දර තුනේ ඉඳන්ලු ආවෙ. යකූ මූ මට  බතල බස්සි කිවුවට මූත් බතලයි තමා. රෙපා මහත්තයත් හිටිය  ඒ එක්කම. (බොරලුවෝ පොටෝවක් එවපියකූ )

නලින් මාම කෙන්ජිත් එක්ක කතා කර කර ඉඳිද්දි අහම්බෙන් එතනට කඩන් පාත් උන මටත් කෙන්ජිට කතා කොරන්න ලැබුන. කෙන්ජි අයිය නාවට බ්‍රසීල් පෙම්වතියවයි, ජපන් කෙල්ලොම අටදෙනෙකුයි එවපු එකම මදැයි.

 මේ නමදෙනා තමයි බක්මහ උළෙල වර්ණවත් කොලේ.

වැව් ඉස්මත්තව හම්බුනේ කණා  මුට්ටි ගහන්න පෝලිමේ ඉඳිද්දි. කොහෙද අපේ රජා එක පොලු පාරෙන් මුට්ටි දෙකකට නෙලුව නෙව.

අරුනිවත් දැක්ක අවුරුදු කීපෙකට පස්සෙ

වෙනි අයිය හොම්බ දිග කැමරාවක් එල්ලන් පොටෝ ගහපු එකමයි කොලේ. අපිවනම් මතක නැතුවත් ඇති.

මාරයා අයිය කොට්ට පොර ගහන්ඩ නැගල සද්දයක් දැම්මලු "කොයි ඔය ඇනෝල එකා එකා වරෙව්!!!" කියල.

 අඩෝව්! ඇනෝ එන  උන් වරෙව්!!

බස්සයි බස්සියි කකුල් බැඳන් දුවන්න, බෝතලේට වතුර පුරවන්න හෙම ගියා. "නාඩියාගේ පුනීල තියරිය" පවුලූශා ප්‍රායෝගිකව ඇප්ලයි කල නිසා අපි නාඩි ගුරාවත් පරද්දල දින්නලු.

 බස්සි,බස්සා,දෝණි,ගාලු,ඉවාන් සහ රනා අයියා

අවුරුදු උත්සවේදි දැනුන දෙයක් තමයි බුකියෙ ෆේක් චරිතයක් වී සිටීම සහ ජනයාට ප්‍රිය වීම අනුලෝමව සමානුපාතික බව. බලමු මේ පළවෙනි වතාවනෙ. බ්ලොගිය ඇරලත් මාස නමයයි නෙව. මං සහභාගි උන පළවෙනි ඉවෙන්ට් එක නෙව. මීළඟ වතාවෙ මිතුරු කවය තව ප්‍රසාරණය වේවි.

සාශා කටර් එක ආවෙ නෑනෙ යකූ. අර සිංදුවයි, වයලයි ඩබලවත් බලාගන්ට ඕනෙ. රන්දුවත් නෑ. වාසනා අක්කිත් නෑ. රමාල් මල්ලිගෙ යාලුවෙක් ඇක්සිඩන්ට් වෙලා කිවුව ඉන් පස්සෙ ඌ බුකියෙත් නෑ. තව ගොඩක් උන් ආවෙ  නෑනෙ. නාපු උන් කෝම හරි වරෙල්ල ඊගාව වතාවෙ.

සංවිධායක මණ්ඩලේ හැමෝටම ඉත්තූතියි! වැඩේ හොඳට කෙරුනා. වේලාසන යන්න උන එක ගැන දුකයි. ඊගාව ඉවෙන්ට් එකටනම් දවස පුරා සහභාගි වෙනව.