ආදරය සහ ඉත්තෑ කූරු

ඒක සීතලම සීතල සීත ඍතුවක්. ගස් වැල් හිම ගොඩවල් අතරෙන් ඉහලට මතුවෙලා තිවුනෙ හරියට ඇටසැකිලි වාගෙ. කෑම හොයාගන්න එලියට බහින්න විදියක් නැතුව සත්තු ගල් ගුහා වලට වෙලා බලාන හිටිය. කුරුල්ලො පිහාටු පුම්බාගෙන ගස් බෙන වලට කොටු වුනා.

සීත ඍතුව ඉවරවෙන දවස අහලකවත් නැතුවා වාගෙ. සත්තු කෑම නැතුව, සීතල උහුලගන්න බැරුව මිය ඇදෙන්න පටන් ගත්තා.

ගුහාවට වෙලා හීතලේ වෙවුල වෙවුලා හිටපු ඉත්තෑවෝ මේකට විසඳුමක් කල්පනා කලා. උන් තීරණය කලා එකට ගුලි වෙලා උණුහුම් වෙන්න.

ටික වෙලාවකින් ඉත්තෑවන්ට තේරුනා එකිනෙකාගෙ ඉත්තෑ කූරු වලින් තමන්ට තුවාල වෙන බව. හැමෝගෙම ඇඟපතේ පුංචි පුංචි තුවාල හැදෙනකොට උන් එකා එකා ඈත් වෙන්න පටන් ගත්තා.

එකිනෙකාගේ උණුහුම නැතුව ඉත්තෑවෝ එකා දෙන්නා ආයෙමත් හීතලේ මියැදෙන්න වුනා.



ඉත්තෑවන්ට තීරණයක් ගන්න සිදුවුනා. එක්කෝ එකිනෙකාගෙ ඉත්තෑ කූරු වලින් තුවාල නොවෙන්න ඈත් වෙලා හීතලේ මියැදෙන්න වෙනවා. නැත්නම් ඒ පුංචි පුංචි තුවාල ඉවසගෙන ජීවිතේ ඉස්සරහට යන්න වෙනවා.

මේක බස්සිට ආපු ඊමේල් එකක තිවුන කතාවක්. බස්සිට හිතුනා ඒක කඩ්ඩ සිංහලට හරවලා බ්ලොගේ අලවන්න ඕනෙ කියලා. කතාවේ කතුවරයා කවුද කියලානම් බස්සි දන්නෙ නෑ.

අපේ ජීවිතත් එක්ක බැඳිලා තියෙන ගොඩාක් සම්බන්ධතාත් මේ වාගෙ. ජීවිතේදි සර්ව සම්පූර්ණ සබඳතාවක් ගොඩනගනවා කියන එකත් ඒකට අයිඩියල් සහකාරයෙක් හොයාගන්නවා කියන එකත් කළුනික හොයන්නා වාගෙ වැඩක්. හැමෝගෙම වැරදි තියෙන්න පුලුවනි. ඒ වෙනස්කම් උහුලගන්න බැරි වුනොත් අපි ජීවිතෙන් පරාදයි.

හොඳම සබැඳියාව කියන්නෙ සියයට සියයක් සර්ව සම්පූර්ණ සබැඳියාවකට නෙමෙයි, එකිනෙකාගේ අඩු ලුහුඬුකම් ඉවසා දරාගෙන එකිනෙකාගෙන් ලැබෙන සහයෝගය අගයමින් ඉදිරියට යන්න පාර කියන සබැඳියාවකටයි.