රතු මල් කුඩෙන් කල පොලිස් රාජකාරි

නත්තල් කාලෙත් ලඟ ලඟ එනවා. අපේ අම්මලාගෙ ඔපීසියෙ හැම අවුරුද්දකම තියෙනවා අපූරු නත්තල් උත්සවයක්. නත්තල් කැරොල්, විනෝද ක්‍රීඩා, නැටුම් ගැයුම්, නැති දෙයක් නෑ ඒකෙ. අපිත් බෞද්ධ වුනාට හැම අවුරුද්දකම යනවා ඒකට.

උත්සවයේ හොඳම හරිය තමයි ඔපීසියේම ඉන්න බඩ තඩි ජොලි අංකල් කෙනෙක් නත්තල් සීයාට ඇඳගෙන ලොකූ ගෝනියකට ටොෆි චොකලට් පුරවාගෙන පිට්ටනිය මැදින් එකපාරටම මතු වෙලා වේදිකාවට එන එක. එහෙම ඇවිදින් අවුරුදු දොළහෙන් පහල හැම ළමයාටම තෑගි දෙනවා දෝත පිරෙන්න.

අපේ නගා පොඩ්ඩ චූටි බබා කාලෙ (තුන වසරෙද කොහෙද,) උන්දෑට එක නත්තලකදි ඔය නත්තල් සියාගෙන් හම්බුනා අපූරු තෑග්ගක්. ඒ ලස්සන රතු පාට කුඩයක්. කුඩේ රෙද්ද ලස්සන ඩිස්නි රූප වලින් හැඩවෙලා. මිට හදලා තියෙන්නෙ අර විනිවිද පේන රෝස පාට ප්ලාස්ටික් වලින්. ඒකෙ වතුර වාගෙ දියරයක් පුරවලා. දිලිසෙන තරු කෑලි, මාලු පැටවු වගේ සුකුරුත්තම් ඒ වතුරේ පාවෙනවා.

ඔය ඔක්කෝටම වඩා වටින මේ භාණ්ඩෙ තිවුනෙ කුඩ මිටේ එල්ලලා.

නගා පොඩ්ඩ ඉතින් ඉතාම ආඩම්බරෙන් ඔය කුඩේ ඉහලගෙන ඉක්කෝලෙ යන්ට පටන් ගත්තා.

හවසට අපේ ස්කූල් බස් එක නවත්තන්නේ සහෝදර පාසල ඉස්සරහින්. ඕක ඉතින් අපිට කෙසේ වෙතත් සහෝදර පාසලේ ඇත්තන්ගේ නම් අමන්දානන්දයට හේතු වෙන සිද්දියක්. අපේ ඉස්කෝලෙ ඉඳන් සහෝදර පාසලට තියෙන විනාඩි පහළොවක විතර දුර බස්සිට යන්ට වෙන්න අපේ චූටි හුරතලාවත් දක්කාගෙන.

දවල් ගිනි කාස්ටක අවුවෙ පාර පනින එක තමයි එපාම කොරපු වැඩේ. ඕන් ඉතින් එදාත් බස්සි නගා පොඩ්ඩ එක්ක සහෝදර පාසල ඉදිරිපිට කහ ඉර ගාව බලන් ඉන්නවා. පොලිස් මාමා අත් දෙක හතර අතේ කරකව කරකවා වාහන හසුරවනව.

අපේ නගා පොඩ්ඩ රතු කුඩේ යට. මූ ඒක තනියම බුක්ති විඳින රඟ කිවුවොත් මාව මලාට ගන්නෙ නෑ ඒ කුඩේ යටට නම්.

පොලිස් මාමා හෝ ගාලා වාහනත් එක්ක ඔට්ටු වෙනවා මිස එදා එයාට අසරණ අපිව පාර පන්නන්ට අමතක වෙලාද කොහෙද.

නගා පොඩ්ඩ කට තාරා හොටයක් බවට පත් කරගෙන බලන් හිටියා ටික වෙලාවක්. ඔන්න එකපාරටම පොලිස් මාමා නලාව පිම්බ. හැබැයි වෙනදාට වඩා හෙමිහිට!

මල හත්තිලව්වයි. නළා සද්දෙට වැඩිපුරම බය වුනේ පොලිස් මාමා. මොකද ඒ සද්දෙ ඇහුනෙ අපිටයි. එතනින් ගිය බයිසිකල් කාරයො දෙතුන් දෙනෙකුටයි විතරමයි.

පොලිස් මාමා අන්ද මන්ද වෙලා වගේ බලන් ඉඳලා ආයෙම පාරක් නළාව පිම්බා.

අපි කස්ටියම පාර මාරු උනා.

අපේ එකා මොකද දන්නවාද කලේ? පාරෙ මෙහා පැත්තට ඇවිත් ආයෙම අර කුඩේ විසිල් එක පිම්බා නෙව.

පොලිස් මාමා ආපි අඩියට දෙකට අපේ ළඟට. දැන් ඉතින් කාපන්කො කන පිරෙන්න.

"මෙයා ඔයාගෙ නංගිද?" පොලිස් මාමා අහපි.

"ඔව් අංකල්." පොර ටෝක්ස් දුන්නට මම දියෙන් ගොඩ දාපු මාලුව වගේ.

"පොඩි ළමයින්ට අතට දෙන දේවල් ගැන මීට වඩ සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෙ ළමයෝ. මෙතන සම්පූර්ණ වැරැද්ද ඔයාගෙ. මේ ළමයට තමන් කරන දේවල් වල බරක් පතලක් තේරෙන්නෙ නෑ. ඒත් ඔයා අක්කා. යමක් කමක් තේරෙනවා."

මට ලුණු ඇඹුල් ඇතුව තව ටිකක් වෙලා දෙසලා ඊගාවට පොලිස් මාමා හැරුනා අපේ නගා පොඩ්ඩ පැත්තට. පොර තාරා මූණක් හදාගෙන බලන් ඉන්නවා.

"හරි ලස්සන කුඩයක්නෙ බබාට තියෙන්නෙ. ඔය විසිල් එක ගලවලා ඒකෙන් ගෙදරදි සෙල්ලම් කරන්න හොඳද බබා." පොලිස් මාමා අපේ නගාගෙ ඔලුව අතගාන ගමන් කියාපි!

කාට කියන්නද මේ අවනඩු?

ඒකත් එහෙමයි කියමු. මගේ රතු කට්ට පැන්නෙ එන ගමන් අපේ එකා මෙහෙම කියද්දි.

"හලී... හොඳ පොලිත් අංකල් නේද අක්කියෝ? ඔයාත සැර වුනාත මගේ ඔලුවත් අතගෑව නේ.... යාලුවො දැක්කෙ නෑනෙ. හෙත ගිහින් කියන්ත ඕනෙ."

කටපියාගෙන ඉන්න නොදන්න කමට හොඳ වැඩේ.  ගෙදර ගිය ගමන් මම විසිල් එක ගලවලා කුණු වල ඇතුලෙ මිහිදන් කලේ තරහටමයි.