වෙනස

අතීත කතාව

මේක බස්සිට ඇහුන කතාවක්ය.

හිරු හිනැහෙන්නේය. හිරු රැසින් කහ පැහැ ගැන්වුන වෙරළ දිගේ ඇවිද යන්නේ තරුණ ගැටවු පිරිසක්ය. පෙනෙන නොපෙනෙන මානයේ ඈත එක් පුද්ගලයෙක් වෙරළත් මුහුදු රැළි බිඳෙන මානයත් අතරතුර හදිසියෙන් මෙන් සක්මන් කරන්නේය.

වෙරළේ මද දුරක් ඉදිරියට යන ගැටවු පිරිසට දිස්වන්නේ වෙරළ තීරය දිගේ පැතිර ගිය තාරකා මාලුවෝ රෑනක්ය. කලින් දවසේ රෑ වඩදියත් සමග වෙරළට ඇදී ආ තාරකා මාලුන්ට යන එන මං නැතිවී ඇති හැඩය.

පෙරකී පුද්ගලයා මැදි වියේ අංකල් කෙනෙක්ය. ඔහු වෙරළත් මුහුදත් අතර සක්මනේ යෙදෙමින් තාරකා මාලු එකා බැගින් මුහුදට මුදා හරින්නේය.

තාරකා මාලු දස දහස් ගණනකි. අංකල් තනියෙන් වැඩය. කාර්යක්ෂමතාවය ගණනය කර බැලූ ගැටවු පිරිසට හිනාය.

"අංකල් බර වැඩ වගේ....." එකෙක් ඇහුවේ කිචේටය.

"ඔවු පුතා." අංකල් තවත් තාරකා මාලුවෙක් ඇහිඳින්නට නැවුනේය.

"පිස්සු පීකුදු වැඩක්නෙ අංකල් ඕක! තාරකා මාලු දාස් ගාණක් නෙව. එකා දෙන්න මූදට දැම්මය කියල මොකක්ද ඇතිවෙන වෙනස?" තව එකෙක් ඇහුවේය.

අංකල් අතේ හිටි තාරකා මාලුවාව මූදට අතඇර කොල්ලා දිහාව බැලුවේය.

"ඒ තාරකා මාලුවාගෙ ජීවිතේ මේ මොහොතෙ ඉඳන් වෙනස් වෙනවා...." ඔහු තවත් මාලුවෙක් ළඟ නැවෙමින් කිවුවේය.

වර්තමාන කතාව

මේක බස්සි දැකපු කතාවක්ය.

බස්සි රාගම සිට කොටුවට යන කෝච්චියේ ගමන් ගන්නේය. කෝච්චියේ දොර ගාව කණුවේ වැහුවාම සුපිරි හුළංඟක් වැදෙන්නේය. දෙමටගොඩට යන විට සෙනඟ මදක් තුනී වෙන්නේ ඔපීසි යන උදවිය බොහොමයක් දෙමටගොඩින් බහින නිසාය.

වයස අවුරුදු විසිපහක විතර තරුණයෙක් කෝච්චි සීට් එක උඩ පොතක් තියාගෙන මොන මොනවාදෝ ඉතා උවමනාවෙන් ලියන්නේය. බස්සි නම් ඕපාදූප බලන්නට කිසිම ආසාවක් නැත්තේය. ඇඟිලි තුඩු වලින් ඉස්සී පොතට එබී බැලුවේ ඒ නිසාය.

ඩබල් රූල් පොතක පැන්සලයකින් ලස්සනට පේලියට අකුරු/ ඉලක්කම් ලියලාය. අලුත් පිටුවක තවත් අකුරක් බොහොම උනන්දුවෙන් ලියවෙන්නේය.

දැන් අකුරු ලියා අහවරය. කෝච්චි පෙට්ටියේ එහා කෙළවරේ සිට මෙහා කෙළවරට එයා පොත රැගෙන එන්නේය. සීට් එකේ පෝලිමට ඉඳගෙන ඉන්නා හැමෝටම පොත පෙන්වන්නේය. හැම කෙනෙක් ළඟම විනාඩියක් විතර නවතින්නේ පිටු පෙරළා පෙන්නන්නය.

අංකල්ලා කොල්ලාට ඔරවන්නේය. අක්කලා කොල්ලාගේ අත වැදී සාරිය කිලිටි වෙතැයි බයේ එහාට ලිස්සා යන්නේය. ඒ වයසේ දරු මුනුපුරන් ඉන්නා ඇන්ටිලා කොල්ලාගේ පොත බලා ගස්සන්නේය. කොල්ලාගේ මූණ මැළවෙන්නේය.

කොල්ලා පොත වසන්නේය. සීට් එකේ අන්තිම කෙළවරේ තව එක අයියා කෙනෙක් ඉතුරුය. කොල්ලා බයෙන් බයෙන් අයියාටද පොත පෙන්වන්නේය.

"කෝ බලන්න." අයියා පොත අතට ඉල්ලා ගන්නේය. පිටුවෙන් පිටුව පෙරළා උනන්දුවෙන් කියවන්නේය.

"හරිම ලස්සනට ලියලා නෙ!" අයියා කියන්නේය. "හරිම හොඳ ළමයෙක්නෙ ඔයා... ලස්සන අත් අකුරු"

අයියා පොත අතට දී කොල්ලාගේ පිටට තට්ටුවක් දමන්නේය.

කොල්ලාගේ මූණ හැටේ බල්බ් එක වාගේ එලිය වැටෙන්නේය. හදවතේ සතුට ඇස් දෙකෙන් වාන් දමන්නේය. අයියා ළඟ හිටගෙන ගමනේ ඉතුරු කොටස අයියාගේ මූණ දිහාම බලාන ඉන්නේය.

පොත පපුවට තුරුලු කරගෙන ඔහු මරදානෙන් බහින්නේය.

අනාගත කතාව

මේක බස්සි අහලාත් නැත. දැකලාත් නැත. අතීත කතාවත්, වර්තමාන කතාවත් අසා සිත පහදවාගෙන අනාගත කතාව ගොඩනැගීම නවාතැනට ගොඩවදින කුරුල්ලන්ට බාරය.

ප.ලි.

කෝච්චියේ අකුරු ලියන කොල්ලාව බස්සි එදායින් පස්සේ දැක්කේ නැත. අයියාව නම් නිතරම දකින්නේය. අයියා ඉඳහිට බස්සිගේ නවාතැනටද ගොඩවදින්නේය. අයියාගේ නම නොකීවේ එතකොට අගේ වැඩිවෙන නිසාය.