තව දුරයි මාවත

නිමිත්ත : ලියුකේමියා රෝගයෙන්, සහෝදර පාසලක සමවයසේ සිසුවෙක් මරණයට පත්වේ.

ගෙවී ගොස් ඇත වසන්තය

තුරු හිසක රත් කුසුම් පිබිදුන

සරු කෙතක හිරු කැළුම් ඉහිරුන

නිමා විය විහඟ ගීතය

හදවතට මල් හැඟුම් කැන්දන

දවාලයි ගත නැගෙන දාහය

හමා එයි වියලුන සුළo රැල්

රෝහලේ කවුළුවෙන් හෙමිහිට – එකතු වී සේලයින් සුවඳට

යොමමි නෙතු කවුළුවෙන් එපිටට

සරත් හිරු රැස් පෙලයි නයනත

ඇට මිදුළු කකියවන සියුම් වේදනාවක්

රුධිරයට මුසුව පැතිරී ඇදෙයි, ගත වෙලෙයි

නියුරෝන කම්පිතව දුබල හද වෙවුළුවයි

ඇදුම් කන ළය මඬළ සුසුමකින් සසළ වෙයි

බලාපොරොත්තුව…… යළිදු මා පුබුදුවයි

ගගනත වළා කැටි මත

තරු අමුණලා පා කල

බලාපොරොත්තුව……

රෝහල් ඇඳට රහසේ – ජීවය ගෙනා පෙරසේ

දිනිඳු රැස් දිසිසේ – මුවට හසකැන් වළා පිවිසේ

උදා විය සොඳුරු ගිම්හානය

හරිත තුරු වියමන් – සරසා රක්ත පැහැයෙන්

දසත අතුරා නිසoසල බව – පළවා හරියි විහඟුන්

තවත් වියලෙයි සුසුමන්

තවත් උණුසුම් වේය කඳුළැල්

හැලෙයි රත් පැහැ කොල එකින් එක

නග්න තුරු අත් පියකරුයි, විළිබරයි

අහස වැලපෙයි – කළු වළා විසිරෙයි

සුළඟ සසලයි – කවුළු දොර හඬ දෙයි

සීතළ…. ලේ නහර කකියවන

ඇස් කෙවෙනි බොර පාට කරවන

කොපුල් තල කඳුළෙන් තෙමාලන

මද පවන සීතලයි

කඳුළු ඊටත් වඩා වැඩියෙන් සීතලයි

යළි නැගෙයි ගත වේදනා

ගයත් සැම දිවි රැක දෙනුව ආයාචනා

කැටි කරන් හද සීතළ

හෙලමි හදවත – නිසල වූ වා තලයට

එද සියල්ලෙහි අවසානය?

විඳි වේදනා අවසානය.

මා තව බොහෝ දුර යා යුතුය………..

ප.ලි.

බස්සිගේ "මාරාන්තික නිල් චිත්‍රපටය" ලිපිය කියෙවුවායින් පසු ඉස්සර ලියූ කවි ඉතුරු වී නැද්දැයි බොහෝ දෙනා විමසූහ. මේ ඒ කුරුලු යාලුවන් වෙනුවෙන් පෝස්ට් කල වසර හයක් හතක් පැරණි කවියකි. හොයාගත්තේ පරණ Physics ටියුට් එකක අන්තිම කොළයේ තිබිලාය. හොඳ වෙලාවට බස්සිගේ නංගීගේ අධ්‍යාපනික උනන්දුව නිසා ටියුට් එක ගිනි දෙවියාට බිලි නොවී තිවුනේය.