කොමාගේ Com

ඉක්කෝලෙ කාලෙ කතා ලියන්ඩ ගත්තට බස්සිට ලියන්න ලැබුනෙ දුකාගෙ කතාව විතරයි නෙව. ඉතිං ඕං බස්සි අද කියන්න යන්නෙ අපේ ඉක්කෝලෙ හිටපු කොමා ගැන.

කොමා යනු කවරහු ද? කොමා තමයි අපිට දහය, එකොළහ වසරවලදි කොමස් ඉගැන්නුව සෑර් තුමා. තරමක් උසින් අඩු, කැරලි කොණ්ඩයක් තියෙන, පාං බාගෙයක් වාගෙ වෑන් එකක එන අපේ කොමාව ශානු අක්කා එහෙමනම් සජීවීව දැකලා ඇති.

ඔය කොමස් කියන සබ්ජෙට්ටුව අපිට සැට් වෙන්නෙ දහය වසරෙ අතිරේක තාක්ශන විශයයන් තෝරා ගන්නකොට. අපේ සූටි හුරතල් නගාලා එහෙම දැං සැපට තොරතුරු තාස්සනේ කොලාට ඒ කාලෙ අපිට තෝරගන්න තිවුනෙ කොමස් සහ ගෘහ විජ්ජාව කියන සබ්ජෙට්ටු දෙකෙන් එකක්.

 

මගේ ගෘහ විජ්ජා පෙන්නලා ඉක්කෝලෙ ගෘහ විජ්ජා ලැබ් එක ගිනි තියන්නෙ මොකටදෑ කියල මං ගියාලු කොමස් කොරන්න. තනියෙං නෙවෙයි, මගෙ ලෝකෙ කාලා වතුර බීපු යාලුවො සැට් එකත් එක්කම.

 

කොන්වන්ට් වල කොල්ලන්ගේ අඩුව පුරවන්නෙත් කෙල්ලො නෙව (මම කිවුවෙ දඟකාරකම් වලින් හරිද?) ඉතිං අපිට කොමා පංතියට ආපු මුල් දවසෙම ඉව වැටුනා මුන්දෑ නම් අපිට හොඳහැටි හිනාවෙන්න දේවල් ඉතිරි කරලා යන සෑර් තුමෙක් විත්තිය.

 

සික්, මටත් බෝවෙලාද මන්දා අර පඳුර වටේ තැලිල්ල. එවුවා කොහෙද? බහිමු ඉට්ටෝරියට.

 

අපේ කොමා කැමතිම වැඩේ තමයි එයැයිගෙ පතරංග ජාතකයක් වාගෙ තඩි C.R. පොතක් බලාගෙන අපිට ලියන්න සටහන් කියවන එක. කියවන විට ලිවීම දෙක වසරෙ ඉඳන් පුරුදු වෙලා තිවුන නිසා අපි යාලුවො සැට් එක ඒ වෙලාවට කරන්න පුරුදු වෙලා හිටියෙ කොමා කියන එක අපි කැමති භාශාවට පරිවර්තනය කරන එක. (ඉංග්‍රීසියෙන් විතරක් නෙමෙයි අපේ එකෙක් හිටියා කොමාගෙ පාඩම හින්දියෙන් ලියාගෙන යන)

 
කොයිහැටි වෙතත් කොමාගෙ මේ සටහන් කියවිල්ල නිසා අපිට ඒ කාලෙ මොනා නැතත් ලියන්නෙක් හරි භාශා පරිවර්තකයෙක් හරි වෙන්ට තිවුනා ලේසියෙන්ම.

 

ඉගැන්වීමේ කාලයෙන් සීයට අනූ නමයක්ම සටහන් කියවිල්ලට වැය කරන අපේ කොමා ඉතිරි සීයට එක වියදම් කරන්නෙ එයැයි අකමැතිම වැඩේට. ඒ අවස්තාව උදා වෙනකොට කොමාගෙ මූණ දුක්ඛිත භාවයේ උච්චතම අවස්තාවට එළඹීම හේතුවෙන් කලු වෙලා ඇඹරිලා යනව. ඉතාම මන්දගාමී ස්වරූපයෙන් තමන්ගෙ පශ්චාත් භාගය පුටුවෙන් ඉහලට උස්සන කොමා වයිට් බෝඩ් එක දිහාට දෙපා අද්දනවා.

මොකටද? අපිට ගිණුමක් ගහලා පෙන්නන්න.

 
ඔය ගහන ගිණුම් වලින් සීයට අනූ අටක්ම හර බැර තුලනය කරගන්න බැරුව අපේ කොමාව ඉමහත් භීතියට පත්කරනවා. ඒ වෙලාවටනම් කොමා තුංමුනින් දාඩිය දාගෙන, අර කැරලි කොණ්ඩෙ ඇද ඇද හර පැත්තෙ එවුවා බැර පැත්තෙ ලියලා. ගානෙ දීල තියෙන අගයන් එහා මෙහා කරලා ගිණුම තුලනය කරගන්න සිරාම ෆයිට් එකක් දෙනවා.

ඔන්න ඔය වෙලාවට තමයි අපි පෑල දොරින් අන්තරස්ධාන වෙන්නෙ.

කොමා එක පාරට සද්දයක් ඇහිලා පිටිපස්ස බලනවා. ඇස් දෙක පුංචි කරන් අපි උන්නු පේළිය ගාවට එනවා.

"කොයි දැං මෙතන හිටපු එකා?" කොමා තද උනාම අහන්නෙ එහෙමයි.

"මෙතන?" අපි අහිංසක තාලෙන් ඇස් ගෙඩි තඩි කරගෙන අහනවා.

කොමා ඉන් එහාට මුකුත් කියන්නෙ නෑ. කටුකුටු ගගා හෙමිහෙමින් බැන බැනා යනවා ගුරු මේසෙ ගාවට.

 

ඒ යන ටිකට තවත් එකෙක් දොරෙන් එලියට දුවනවා.

 

කොමා පස්ස හැරුනට ඉන්නෙ කන් දෙක දික් කරගෙන. "අන්න පැන්නා! අන්න පැන්නා!!" කොමා අත් දෙකෙන් කලිසම උස්ස උස්ස පස්සෙන් දුවගෙන එනවා කොරිඩෝ එක ගාවට යනකම්.

ඒත් ඒ වෙනකොට කොරිඩෝව හිස්.

"මෙතන. මේං මෙතන හිටපු එකී පැන්නා. ආදෙන්කො." කොමා සද්දයක් දානව.

"කවුද සර්?" කස්ටියම යලිත් වරක් අහන්නෙ බොහොම ලයාන්විතව.

කොමා එලෙවුවෙ කාගෙ පස්සෙන්ද කියල මමනම් කියන්නෙ නෑ ඕං!

එහෙම පනින්න වෙන්නෙ කොමා අපිට පස්ස හරවන දාට ඉතරයි. කොමා ලේසියෙන් අපිට පස්ස හරවන කෙනෙක් නෙමෙයි.

කොමාගෙ පස්ස නිසා වෙන වෙන දේවල් නම් සෑහෙන්න පීඩා විඳලා තියෙනවා.

 

අපේ ක්ලාස් රූම් එකේ ඉස්සරහ දකුණු පැත්තට වෙන්න තියෙනවා සුවිච් පේලියක්. මොනාහරි ප්ලග් කරන්න ඕනෙ වුනොත් කියලයි තියෙන්නෙ. කොමා අපිට සටහන් කියවන ගමන් ඒ සුවිච් පේලිය උඩ පශ්චාත් භාගය විවේක ගන්වනවා.

 

කොමා සටහන කියවලා පුටුවට එද්දි සුවිච් පේලියම ඕන් වෙලා තියෙනවා දකින අපිට මාර ජොලි. මම හිතන්නෙ අපේ ඉක්කෝලෙන් මෙතුවක් කාලෙකට බිහිවුන, පස්සෙන් සුවිච් දැමීමේ හැකියාව ඇති එකම පුද්ගලයා අපේ කොමා තුමා වෙන්ට ඕනෙ.

 

එක්කො පස්ස තියනවා ගුරු මේසෙ තියෙන මල් පෝච්චියක් උඩ. පෝච්චිය කෑලි දහ අටයි.

 

කලු ලෑලි තියෙන ක්ලාස් රූම් එකකට ගියොත් අනිවාර්යෙන් පස්ස තියනවාමයි හුණු කොට්ටෙට.

 

එක්කො වාඩි වෙනවා පුටුඇන්දෙ. පුටුවෙ පැත්තක් උඩ ගිහින් අනූ නමයෙන් වැටෙන්නැතුව බේරෙනවා.

 

අපිට හොඳටම කම්මැලි උනාම අපි ඩීසන්ට් පිටම එලියට යන තවත් ක්‍රමයක් තියෙනවා.


ඒ තමයි,  "අපිව එලියට ගනිල්ලා" කියලා ලියලා යටින් අපේ නම් ලියාපු කොලගුලි අල්ලපු පංතියට වීසි කරන එක. අපිට කොමස් වෙලාවට අල්ලපු ක්ලාස් එකේ උන් මොනාට හරි (subject එක මතක නැත) එලියට යනවා. ඒක කට් කරලා පංතියෙ ඉන්න පින්වත්තු තමයි අපිව ඒ වෙලාවට එලියට ගන්න උදවු වෙන්නෙ.

"සර්, මෙයාට මේ club එකේ මේ වැඩේට එන්න කිවුවා. සර් අරයට අර event එකේ practice එන්න කිවුවා" කියලා එන උන්ව අපිට පේන්නෙ අපේ ගැලවීමේ සුරදූතයො වගේ.

අර බයිට් වලට දස්ස කිරිහාමියා එහෙම ඔය පින්කමට ඉත සිතින් දායක වෙච්චි එකෙක්.

ඔහොම ඉන්න ගමන් දවසක් මම කොමා ගැන සිංදුවකුත් ලිවුවා. (මේක කියන්නෙ "මා ආදරෙයි නංගියෙ-මා ආදරෙයි" සිංදුවෙ තාලෙට)

මා ආදරෙයි කොමා - මා ආදරෙයි
මගේ ආදරේ - ගිණුමක් සේ ලෙජරයේ
හරවී, බැරවී, නැවතත් හරවී
නවතී හදෙහී ශේෂ වී

කොමස් වෙලේ ලාස්ට් රෝ එකේ ඉන්නට ආසයි
ඉන්න ගමන් පොඩි නැප් එකකුත් දාන්න ආසයි
ගණුදෙණු ඇනිලා - ගිණුමක එරිලා
පිණිජම්බු වගේ ඔබේ මූණ රතු වෙනවට ආසයි

 

ඔබ කියනා බිසිනොස් සටහන් ලියන්න ආසයි
පස්ස හැරුණු ගමන් අතුරුදහන් වෙන්න ආසයි
බී.එස්. කරලා - එකවුන්ට්ස් ගහලා
කවදාහරි මැනෙජ්මන්ට් පොරක් වෙන්නට ආසයි

 

ඔය සිංදුව ඒ කාලෙ අපේ ඕ.ලෙවල් යාලුවො කස්ටිය අතරෙ බොහොම ප්‍රචලිත උනා.

 

කොහොමින් කොහොම හරි අපි ඕ.ලෙවල් ලියලා, ප්‍රතිඵලත් අරන්, බුලත් අතකුත් අරන් ගියා කොමාව හම්බවෙන්න.

 

"කොහොමද තමුසෙ?"

 

"ඒ සර්."


"අනිත්ව?"

 

"බ්ලහ් බ්ලහ් නමයයි බ්ලහ් එකයි සර්"

කොමා කණ්නාඩියට යටින් මා දිහා බැලුව හොඳට.


"ඒ.ලෙවල් වලට මොනාද කරන්නෙ?"

 

"බයෝ"

 

"ලොකු දෙයක්. ලොකූ.... දෙයක්. තමුසෙල සේරම සයන්ස් ද?"

 

"ඔව් සර්."

 

"පැත්ත පලාතෙ එන්න එපා. සයන්ස් කරපල්ල. මම හරිම කල්පනාවෙන් හිටියෙ තමුසෙලා මට තව අවුරුදු දෙකක් පව් දෙන්න එයි කියල." කොමා අපිට සමුදුන්නෙ එහෙම.

 

ඒත් මට කොමාව ඊට මාස දෙකකට විතර පස්සෙ අපිට ඒ ලෙවල් පංති පටන් ගත්තු අලුතම හමු වුනා, ප්‍රින්සිපල්ගෙ ඔෆිස් එක ගාවදි.

 

"ගුඩ් මෝර්නිං සර්!" මම කිවුවා.

 

"ආ... මෝනිං!" කොමා අපිත් එක්ක වැඩියෙ හිනා වෙන්නෙ නෑ.

 

"තමුසෙ බයෝ කරන්න ගියාට මම හිතන්නෙ තමුසෙට මැනේජ්මන්ට් යන්න තිබුනනම් ඊට හොඳයි." කොමා කියාපි. "කමක් නෑ, තමුසෙල ඔක්කොම අන්තිමේ යන්නෙ සයන්ස් වලටනෙ. නොගියත් ගුරුවරුයි, දෙමවුපියොයි තල්ලු කරනවානෙ."

 

මගෙන් ප්‍රතිචාරයක් ලැබෙන්නත් කලින් කොමා ඔලුව වනවනා යන්න ගියා.

 

කොමා ගැන කියන්න තව රස කතා ගොඩක් තිවුනත් පෝස්ටුව දිග වැඩි උනාද මන්ද. අපි ඒ කාලෙ වයසින් අඩුයි. හරි වැරැද්ද ගැන දැනීමක් නැහැ. හරිම දඟයි. ඒ නිසයි ඒ වගේ හැසිරුනේ. ඒ හැසිරීම අද මම අනුමත කරන්නෙ නැහැ කොහෙත්ම.

 

හර බැර තුලනය නොකලාට, කොමා සර් ගුරුවරයෙක් විදියට මාව හොඳින් තේරුම් අරන් තිබුනා. බයෝ කරලා, සයන්ස් ඩිග්‍රියකට කැම්පසුත් ගිහින් අන්තිමේ මම අද ඉන්නෙ කොමා සර් කියාපු තැනමයි. මම අද ඉන්නෙ එතන. මගේ විද්‍යා අධ්‍යාපනයෙන් ළඟා වෙන්න බැරි තැනක.  කොමා සර්ට අද මාව මතක නැතුව ඇති. සර් අදත් අපි වගේ පිස්සු නටන ළමයි රංචුවක් එක්ක හර බැර තුලනය කරනවා ඇති.