බස්සි සති අන්තෙ නිවාඩුවට ගෙදර යනවා නෙව. සති දෙක තුනකට කලියෙන් ගෙදර ගිය වෙලේ බස්සිට අම්මා ගෙනත් දුන්නා ලියමනක්. කඩලා බැලුවාම මේක මේ ඉන්ටවිව් ලියමනක්. දැන් ඔන්න බස්සියි, අම්මයි කතාවෙනවා ඉන්ටවිව් එක ගැන.
රජයේ බැංකුවක මැනේජ්මන්ට් ට්‍රේනී සීන් එකක් නිසා අම්මා කතාවෙන් කතාවෙන් ෆුල් ට්‍රයි එක දෙනවා බස්සිව ඉන්ටවිව් එකට දක්කන්ට. බස්සි අහුවෙයි ඕවාට. පූරුවෙ කරුමෙකට බස්සිට හිත දෙන්නේම නෑ නෙව අට - හතර ජොබකට ගිහින් සැනසිල්ලෙ ඉන්න. බස්සිත් ඉතින් දැනට තියෙන ජොබ් කටුවේ ගුණ ගැන කෙස් පැලෙන තර්ක ගේනවා.
ඔය අතරේ අපේ නගා පොඩ්ඩ සුපුරුදු පරිදි කාමරේ ඉඳන් අපේ කතාවට ඇන්ටනාව හරෝගෙන ඉඳලා.
"ඔයා ඔතන හොඳ කිවුවට ඔෆිස් එකෙන් එලියට බහිද්දි රෑ හතහමාරයි, අටයි නෙ ළමයෝ. මෝර්ගේජ් බෑන්ක් (mortgage bank) එක කොයිතරම් හොඳද. අනේ මන්දා ඔයාලත්." අම්මා කියනවා.
නගා පොඩ්ඩ හෙමීට මගේ කාමරේට ඔලුව දැම්මා.
"මොකද්ද අම්මා මෝර් ගේන් එක්සෑම් (more gain exam) කියන්නෙ?" මූ අහපි.
"මොකක්?" මමයි අම්මයි දෙන්නාම ඇහුවෙ එකට.
"ඇයි අක්කට යන්න කිවුවෙ මෝර්ගේන් එක්සෑම් එකකට ලියුමක් ආවා කියලා."
එතනින් එහාට පැය කිහිපයක් යනකම් අපේ නගාගේ තත්වය අතිශය ශෝචනීය වුන බවට කවර කතාද?
අපේ පොරගෙ කන ඇතුලේ වංගු පිහිටලා තිවුනෙ චූටි කාලෙ ඉඳන්මයි. දවසක් මුන්දෑ කණ්නාඩිය දිහා බලාගෙන තනියම ඇක්ට් කරනවා ඒ කාලෙ ටී.වී. එකේ ගිය ඇඩ්වර්ටීස්මන්ට් එකක.
"කෝ බොල පුහුණුව?"
"විශිෂ්ඨයි සර්!"
"ඉඳුං හිතුං?"
"විශිෂ්ඨයි සර්!"
"කෝ බොල කෑම?"
"අති විශිෂ්ඨයි සර්!"
කස්ටියට දැන් මතක ඇතිනෙ ඇඩ්වර්ටීස්මන්ට් එක.
තවත් දවසක ඔන්න බස්සියි නංගියි ඉක්කෝලෙ යන්න ලෑස්ති වෙනවා. නගා පොඩ්ඩගෙ කොණ්ඩෙ උඩට කරලා පොල්ගහක් වාගෙ ගැටගහලා තමයි යවන්නෙ. අම්මා ඕක පීරනකම් පොර උස පියානෝ ස්ටූල් එකක් උඩ ඉඳගෙන කකුල් දෙකත් පද්ද පද්දා සිංදුවක් කියනවා.
"කැකිරි පලං ටිකිරි හිනාවෙයි
ඇගෙ එකෙන් දෙකෙන් දිනං හිනාවෙයි
ටිකිරි ටිකිරි ටිකිරි ටිකිරි ඉකිරි හිනාවෙයි
ඇගෙ මාමණ්ඩී මාමණ්ඩී පාර කපනවා
ඇගෙ මාමණ්ඩී මාමණ්ඩී පාර කපනවා"
ඕක අහලා අන්තිමේ බස්සිගෙ හිනාව නැවතුනේ පොඩි එකාට ඔච්චම් කරනවා කියලා අම්ම පනාවෙන්ම ප්‍රහාරයක් එල්ල කලාටත් පස්සෙයි.
මේ පෝස්ටුව පල කිරීමෙන් පසු බස්සිගේ දීර්ඝ නිහැඬියාවක් පැවතුනොත් මල් සහ පළතුරු රැගෙන මා බලන්නට ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු අංශයට එන්න!!!
මේ පෝස්ටුව පල කිරීමෙන් පසු බස්සිගේ දීර්ඝ නිහැඬියාවක් පැවතුනොත් මල් සහ පළතුරු රැගෙන මා බලන්නට ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු අංශයට එන්න!!!
මේ පෝස්ටුව පල කිරීමෙන් පසු බස්සිගේ දීර්ඝ නිහැඬියාවක් පැවතුනොත් මල් සහ පළතුරු රැගෙන මා බලන්නට ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු අංශයට එන්න!!!//
ReplyDeleteඒ කියන්නේ නංගිට බයයි නේ
සුපුරුදු පරිදි මන් කොල්ලා අදත් එක ඈ
Deletecomment එක දැම්මේ මේ පොස්ට් එක පල කරලා විනාඩි 5 කට පස්සේ
Deleteනංගිට බය නොවී පුලුවනැයි. උන්දැ ඉස්සර පුංචිවට හිටියට දැං මං වාගෙ තුනක් විතර ඇති.
Deleteඇත්තට මොකද්ද මේ හැමදාම එක වීමේ රහස??
Deleteහික්ස් වෙලාවට අපේ එකා මගෙන් බාගයයි
Deleteඅපේ එකාත් ඉස්සර එහෙම තමයි හිටියෙ. හත අට වසරට එනකොට වෙද පප්පාගෙ කසාය හැලියකට වැටුනද මන්දා....
Deleteහිහිහී...අයියෝ නංගි! :P
ReplyDeleteඅයියෝ සල්ලි කියන එක වෙනුවට ඒකත් ගැලපෙනවා නේද? ;)
Deleteඒක නේන්නම් දැම්මේ... ;)
Deleteමෙයාටම හරියන නඟා... හි හි
ReplyDeleteනැතුව නැතුව හිරූ අක්කේ
Deleteඅපෝ වැඩක් නෑ... කයිය නම් ගමටම ගහන්න. ඒ උනාට නංගිට බයයි
ReplyDeleteහූඌඌඌඌඌ........ ^_^
සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!
අනේ රජෝ මේ.... මම එහෙම ගුටි කන්නෙ නෑ හරී... අපි එහෙම බය නෑ! මොකද මේ සතියෙ මට ගෙදර යන්න වෙන්නෙ නෑ ;)
Deleteරාජ සම්පත් ලැබේවා!!!
හෆ්ෆාට සිලි මෙය බයට ගෙදර යාමත් මග ඇරලා.....වුෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්ෆ්
Deleteඋන්දැගෙ අසහාය දේහ පරිමාවයි, කොල්ලො වාගෙ අත නමලා ඩිෆ්ස් ගැසීමෙන් වර්ධනය කරගත් හක්ක කුඩුවෙන පන්ච් එකයි නිසා බය නොවී කොහොමදෑ...
Deleteනියම කතාව! :D :D
ReplyDeleteකිව්වට මොකද ඔය නගාලා කියන සත්ව වර්ගයා බයිට් වෙන්නම උපන් අයද මංදා.. (මටත් admitවෙන්න වෙයිද දන්නෙ නෑ) ;)
හැබෑව. බයිට් වෙන්න සහ අපිවත් ඒ සමගම බයිටෙන් නාවන්න උපන් අය. අපෙ උන්දෑ මට ආන් එහෙම කොරපු කතාවකුත් තියෙනව ඒකත් ලියන්න ඕන.
Deleteලියන්න ලියන්න..තව ජොලි කතාවක් වෙන්න ඕන අනිවාර්යෙන්ම..:P
Delete(y)
Deleteනංඟිලා ඉන්න අක්කලා අයියලා ඔක්කොමගෙම තත්වේ ඔහොම තමයි..
ReplyDeleteසර්ව සාධාරණ සොඳුරු ඉරණමක්....
Delete" පූරුවෙ කරුමෙකට බස්සිට හිත දෙන්නේම නෑ නෙව අට - හතර ජොබකට ගිහින් සැනසිල්ලෙ ඉන්න." ඔය කරුමේම මටත් පලදීලා තියෙනවා නොවැ. කට්ටිය පලතුරු අරං බලන්ට ආවාම පදිවිදයක් එවන්න අපි එන්නං , ලෙඩ ඇන්දේ ඉඳන් තනියම කන්ටත් බෑනොවැ..:D
ReplyDeleteඅර කරුමය ගැනනම් කවර කතාද?!
Deleteනිකම්ම අත් දෙක වනවනා එන්ට එපා අනේ. ඇපල් මිදි ටිකකුත් අරන්ම එන්න.
නංගිගේ වයස කියද ????
ReplyDeleteබොට මොකෑ ඒකම දැනගන්ට ඕනැ? දැන් දොළහ වසරෙ.
Deleteසා............................
Delete:P
Deleteනිකම්ම ඉන්ටර්වීව්වලට කතා කරනවාද? ඇප්ලිකේෂන් දාන්නේත් නැතුව?
ReplyDeleteබස්සා ඇපිලිකේසොන් සාදා දුන් බවද, අපේ මවුතුම්ය එය තැපැල් කල බවද මෙයින් දන්වා සිටිමි.
Deleteඇප්ලිකේශන් නොදා කතා කරපු ඉන්ටර්විවු එකකින් තමයි මම අද කරන ජොබ් එක සෙට් වුනේ. දැන් ඇප්ලිකේශන් කෝල් කරන් නැතුව head hunting මගින් ගොඩාක් recruitment කෙරෙනවා ක.කා.
එහෙමත් එකක් ද? කොහොම වුණත් ඉතින් තමන් ගෙ ජීවිතේ ගැන තීරණය කරනකොට මුල් තැන ගන්න ඕනෙ තමන් නොවැ.
Deleteඒක සැබැයි සැබැයි සැබැයි!!
Deleteඅපේ මවුතුමියත් අපරාදෙ කියන්ට බෑ, මේන් මේ ජොබ් එකට පල කියලා වද දෙන්නෙ නැතුව මට මම කැමති දේ කොරන්ට ඉඩ දෙනවා. පොඩි පෙළඹවීමක් කොරන එක විතරයි කරන්නෙ අම්ම කැමති විදියෙ ජොබ් එකක් ගැන කියලා.
මොකක්ද කිවුවෙ.ඇහුන් නැ
ReplyDeleteඇහුන විදිය කියන්ටකෝ... ඒක තමයි වටින්නෙ.
Deleteනංගි කෙනෙක් බැවින් අක්කලාගේ අත්දැකීම් නම් නොදනිමි. හැබැයි අපේ අක්කනං පොඩි කාලෙ ඉදන් මට බයයි ඈ. මං දන්න තරමින් ගොඩක් අක්කල එහෙම තමයි. බය වෙන්න වෙච්ච දේවල් ගොඩක් හින්ද තමයි අපේ අක්ක නං මට බය. මං ඉතිං නසරානි නෙ. හික්ස්.
ReplyDeleteඅර 8-4 ජොබ් එකනං ගියොත් තේරෙයි කවදාවත් 8-4 ඉවර කරන්න පුළුවන් වෙන එකක් නෙවේ කියල. අත්දුටුවයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි. බැංකුවල 8-4 වගේ පෙනුනට කරන්න වෙන්නෙ 8-7 වගේ ඩියුටියක්. හැබැයි හොද කට්ටියක් සෙට් වුනත් ෆන් තමයි... :)
හිහී... දැනුත් ගොඩක් දවස්වලට අට- අටහමාර, නවය වගේ නිසා එහෙමට අවුලක් වෙන එකක් නෑ එහෙනම්. අනික ඕකට අකමැති වෙන්න තව කාරනා ගොඩාක් තිබුනා.
Deleteමම නම් අපේ නගාට බය උන්දැගෙ අසහාය දේහ පරිමාවයි, කොල්ලො වාගෙ අත නමලා ඩිෆ්ස් ගැසීමෙන් වර්ධනය කරගත් හක්ක කුඩුවෙන පන්ච් එකයි නිසා....!!!
බලන් ගියාම නගා බස්සිට හපන් වගේ.
ReplyDeleteජොබ ගැන ගන්න තීරණ නම් හැමෝ එක්කම කතා කරලා ගන්න එකත් හොදයි. විශේසයෙන්ම බස්සාගෙන්. හැමෝගෙම අදහස් අරන් ස්වාධීන තීරණ‍යක් ගත්තනම් හරි.
දැන් ඉතින් ඒ ඉන්ටරවිව් එකට මක්කැයි උනේ??
බස්සාගෙන් අහන්ට දෙයක් නෑ ආය. දැන් අපි දෙන්නා ජොබ් කරන්නෙ එක ළඟ ඔපිස් දෙකේ වෙච්චි කොට, යන එන වෙලාවත් එකම වෙච්චි කොට තවත් මොන කතාද!!
Deleteඉන්ටර්විව් ගියෙ නැත. තියෙන එක හොඳයි කියා දාහක් තර්ක දමා බස්සි ජයගත්තේය. බැංකු වලට යාමේ ලොකුම වාසිය වෙහිකල් සහ හවුසින් ලෝන්ය. තව අවුරුදු කිහිපයකින් ජොබ අත්හරින බස්සිට ඒ ලෝන් වලට කරගහන්නට බැරිය. :)
හික්ස්.........මේකිගෙ කනේ නං වංගුමද කොහෙද?:D (මාව අඳුරන්නෙ නැති හිංදා කිවුවේ,කියන්ට එහෙම එපා හොඳේ ):D :D
ReplyDeleteකියන්ට දෙයක් නෑ.... පොර පාඩම් කරනකම් හොරෙන් හොරෙන් පෝං එකෙන් අන්තර්ජංජාලෙ කරක් ගහනවා නෙව. උන්දෑම දකීවි රෙහානි අක්කව. මම හිතන්නෙ එයා ලා දම් අහසත් කියෝනව වෙන්ට ඕනෙ කොමෙන්ටු එහෙම නොදැම්මාට.
Deleteඉස්පිරිතාලේ යන්නේ බස්cගෙ කනේ අමාරුවටද? ඇමති කෙනෙක් ගාවට ගිහිල්ලා කැසිනො එපා කියන්න. කනේ අමාරුව හොඳ කරයි.
ReplyDeleteඅරූ කියවන්නෙ නැතුවම කොමෙන්ටුවක් කොටලා ගිහින් වගේ. මගෙ නෙමෙයිනෙ කනේ වංගු තියෙන්නෙ. :D
Deleteඅන්න ලෙඩේ ළමයෝ.....මම පෝස්ට් එක හරියටම කියෙව්වා. ඕක දැම්මෙත් හිතලමයි. ඒකනේ හොස්පිටල් යන්නේ බස්cගේ කනේ අමාරුවටද ඇහුවේ. අනිත් අයගේ කන් ඇහෙන්නේ නැහැ කියන්නේ ගොඩක් වෙලාවට තමන්ගේ කන් ඇහෙන් නැති අය. දැන්වත් ඇහුනද?
Deleteඇහුනා ඇහුනා.... අනේ මංදා අරූට පිස්සුද මට පිස්සුද කියල.
Deleteබස්සි අක්කේ නංගිගේ photo එකක් දානකම් මම මේ බලන් ඉන්නේ...:D
ReplyDeleteFB දාලා ඇතිනේ... දැක්කෙ නැද්ද?
Deleteකෝ බලන්න. අහ ඉන්නවා. නංගි single ද double ද :D
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteyasodha ge chaater seen danagannata subodatada nangeetada blog 1k sada deeme jathika wagakeemata pelagasemu.....
ReplyDelete.......balayanta ellawana prachandathwayata erehi jathika sandanaya.......
පිස්සුද හැටිද අනේ මන්දා ඉතින්.
Deleteමේ පෝස්ටුව පල කිරීමෙන් පසු බස්සිගේ දීර්ඝ නිහැඬියාවක් පැවතුනොත් මල් සහ පළතුරු රැගෙන මා බලන්නට ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු අංශයට එන්න!!!
ReplyDeleteපවු අහිංසක නංගි . :p :p
පව්! හෙහ්. වාසනාවට හොස්පිටිතාලෙ නොගිහින් බේරුනා.
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteඅපෙ නංගි තලා කොලං බෑ! එක හින්දා නෝ කොමෙන්ට්! :3
ReplyDeleteහික්ස්! යා යා ක්‍රේසි ෆෑන්ස්ලාව තරහ කොරගෙන කෝමෙයි.
Delete(නාරීයා ලේඩ...වේලා ආ... ඒකත් දාල තව පෝස්ට් එකක් ලියන්න වෙනව 'කනේ වංගු පාර්ට් ටූ කියල.)
හිහිහී.......සුබෝධා!!
ReplyDelete