මාරක බස් ගමන (සංවේදී හදවත් ඇත්තන් කියවන්නට එපා හොඳේ!)

කස්ටිය දවස් පහේ ලෝන්ග් වීක්එන්ඩ් නිවාඩුව රසවින්ඳාට පෞද්ගලික අංශයේ රැකියා කරන අපි වාගේ අසරණයන්ට ඒ චෑන්ස් එක ලැබුනේ නැත. ඒ වෙනුවට බස්සිට ටිකක් වැඩිපුර මහන්සි වෙන්නට සිද්ද වුනේ දවස් පහේ වැඩ ලෝඩ් එක දවස් හතරකින් ඇද හමාර කිරීමටය. වැඩට අකමැත්තක් නැති නිසා අවුලක් නැතත්, ගෙදර බලා පියාඹන්නට වුනේ අද උදේමය.

බස්සානම් ඊයේ රාත්තිරියේම ගෙවල් බලා ඉගිල්ලී තිවුන නිසා බස්සි බෑග් මලු දෙකත්, ලැප් කෙටියත් උස්සාගෙන වැනි වැනි තනියම ගෙදර කොටන්නට වුනේය. බැරිමරගාතේ අලුත් පාලමෙන් බසයෙන් බැස කටුනායක බස් එකක එල්ලුනේ ඉක්මනට ගෙදර යන්නට තිවුනු දැඩි උවමනාව නිසාය. (දැන් අහපල්ලා ඉගිල්ලෙන්ට පුලුවන්කම තියෙද්දි ඇයි බස් වල ගියෙ කියලා. බෑග් මලු තුනක් එල්ලන් තටු ගහන්ට බස්සි දුවන්නේ පැට්ට්‍රෝල් වලින් යැ?)

ආවු අප්පා!! හිස් ආසන තිවුනේ එකෝම එකක් ය. ඩයිවර්ට පිටිපස්සේ සීට් එකය.

 

බස්සිත් ඉඳගෙන ඇබ දෙක කනේ ගසාගත්තේය. සිංදුවක් අහන්නට ඉස්පාසුවක් ලැබෙන්නේ ගමනේ යෙදෙන අතරතුරේ විතරක් නිසා ය. විනාඩි තුන හතරකින්ම බස්සිට මේ බස් ගමනේ වෙනසක් දැනෙන්නට විය.

ඔලුව උස්සා බැලූ විට බස් කාරයා පත්තෑයෙක් වගේ පාර පුරාම යනවාය. හරියට පාර උගේ වගේය. පෝය දවස නිසා වාහන නම් අඩුය. ඒත් බස්සි දන්නා තරමින් පාරෙ යන උන්ට අඬගසා ලැයිසොං දෙන්නේ නැත.

ඊගාව හෝල්ට් එකේ බස් එක නැවැත්තූ ගමන් ඩැයිවර් මල්ලි (පොර නම් මල්ලියෙක්ම විය යුතුය. අවුරුදු විස්සක, විසි දෙකක විතර පෙනුමක් ඇති එකෙක් ය.) ආසනයෙන් උඩට ඉස්සී ඉහට උඩින් වූ වයර් කෑලි දෙකක් අමුණන්නට උනේය. පොර මහත් උනන්දුවෙන් අමුනා ඇත්තේ ටී.වී. වයර් එකය.

යක්කල මුල්ලේ පැවැත්වූ ***ස්ටාර් (සුපර් ස්ටාර් නොවේ!) සංගීත ප්‍රසංගය කියන අකුරු පේලිය තිරයේ දිස් වුනේය.

බස්සිගේ පෝං එකෙන් ආසාම සිංදුවක් කනේ වදින්නේය.

You can keep me
Up on the phone all night
We say let's hang up on three
But we don't ever do it
Ain't it crazy
How after all this time
We got that you hang up
No, you hang up kinda love
We got that you hang up
No, you hang up kinda love

ටී.වී. තිරය දෙස බලන බස්සිගේ ඇස් උඩ ගියේය.

Volume 38

Volume 39

Volume 40 - 41 - 42

ඩැයිවර් මල්ලියා තවත් වැඩේ අත ඇර තිවුනේ නැත. මිනිස්සු නගින පාටක් නැති නිසා වාසනාවට 45න් වැඩේ හමාර උනේය.

 

දැන් බස්සිට සිංදුව ඇහෙන්නේ මෙහෙමය.

I still get the goosebumps
I felt the first time
That I saw you <<

ඇත්තටම හරිම සතුටුයි. අපි මේ ගමට ආපු පළවෙනි වතාව තමයි මේ.....

Girl, you had me hooked on 

that beautiful view........
 

කෝ සද්දේ....!!!

 

I know that this thing we have
Won't ever change
That's why I have
The confidence
 

දෙන්න මල්ලිලා අත්දෙක උඩට උස්සලා.... කෝ කෝ?? ඔය මදී.... කෝ මට ඇහෙන්නෙ නෑ තවම.... (ඌ නම් පුදුම බීරෙක්ය. හෙඩ් ෆෝන් දෙක පලාගෙන මටත් නරඹන්නන්ගේ හූව ඇහෙනවාය.)

No, you hang up kinda love
We got that you hang up
No, you hang up kinda love

අත්දෙක කට ගාවට අරන්.... තව හයියෙන්!! (මූ මේ කියන්නේ ගෘප් එකට හූ කියන්න කියලා විය යුතුය.)

බැරිම තැන බස්සි ප්ලේයරය ඕෆ් කර දැම්මාය. හෙඩ් ෆෝන්? එවුවා කන් දෙකේම තියෙන්නට ඇරියේය. ඇස් පේන්නෙත් බාගෙට වෙච්චි කොට තවම ලෙඩක් නැතුව වැඩ කොරන කන් දෙක බස්සිට වටිනවාය.

එතකොට බස් එකේ යන අනිත් මිනිස්සුන්ගේ කන්??

බස්සිටත් ඇතිවුන ලොකුම ප්‍රස්නය ආන්න ඒකය.

ඒත් පුදුමය කියන්නේ එකෙක්වත්, එකෝම එකෙක්වත් ඒ සංගීතයට විරුද්ධ වුනේ නැති එකය. බස්සි වාගේම ඒ අයත් ඕකට විරුද්ධ වී පලක් නැති බව අත්දැකීමෙන් දන්නවා ඇතිය. ඒත් අපි ගෙදරදී ටී.වී බලන්නේ වොලියුම් පහළොවට නැත්නම් දහසයට අටවාගෙනය. මේ ආසන්න වශයෙන් ඒ වාගෙ තුන් ගුණයක ශබ්දයකි.

ඉතිං මේ අවනඩු කාට කියන්නද?

ඔව්. ඩැයිවර්ට, කොන්දාට විරුද්ධව නැගී සිටින්නට හැක. ඒ වාගෙ සිද්ධියක් දැනට වසර තුනකට විතර පෙර සිදු වුනේය.

 

ඒත් සිකුරාදාවකි. බස්සි කැම්පොස් ඉඳන් ගෙදර යන්ට බස් එකට නැග්ගේය. බස් එකේ බස්සිගේ ඉක්කෝලෙ යාලුවෙක් හා එයාගේ මවුතුමිය වාඩිවී සිටියේය. යාලුවා අලුත් නැවෙන් කොළඹ කැම්පොස් එකෙ සෞන්දර්‍ය පීඨයට ගොඩබහින්ට යනවා ය. උන්දෑව ඒකේ වෙල්කම් එකකට එක්කාන ගිහින් ආපහු එන ගමනය. දවසම රස්තියාදු වී මවුතුමියට තද ඔලුවෙ කැක්කුමක් හැදිලාය.

බස් එක පිටත් උනේය. සිංදුව නැතුව රෝද කරකැවෙන්නේ නැති නිසා කන පැලෙන්නට බස් කැසට් පටයක් වාදනය වන්නට විය. ස්පීකරය ඇත්තේ අපේ ඔලුවට උඩිනි.

යාලුවාගේ අම්මාට අමාරු බව පෙනුන නිසා කොන්දොස්තරගෙන් ටිකක් ගත් පසු බස්සි පළමු පන්දුව එල්ල කලේය.

"අංකල් කැසට් එකේ වොලියුම් පොඩ්ඩක් අඩු කරන්න පුලුවන් වෙයිද?"

කොන්දා ඇස් දෙක දොට්ට දාගෙන මා දිහා බැලුවේය. "බස් වල යන පළවෙනි දවසද?" කින්ඩි හිනාවක් දැමූ ඒකා මා සිටි පැත්තවත් බැලුවේ නැත.

දෙවන වර කොන්දාට පන්දුව එල්ල කලේ යාලුවාය. "අංකල් කැසට් එකේ වොලියුම් පොඩ්ඩක් අඩු කරන්න පුලුවන් වෙයිද? අපේ අම්මට හොඳටම උණ. සද්දෙ වැඩි නිසා අමාරුයි."

"හා" කොන්දා සෙනග අතරේ අතුරු දහන් වුනේය. සද්දය අඩු වීමක් නම් වුනේ නැත.

යාලුවාගේ අම්මා අමාරුවට ඇස් වල කඳුලු පුරවාගෙනම යලිත් වරක් කොන්දාට පන්දුව එල්ල කලේය. කොන්දා එවරද අති සාර්තකව අඩියක් පසුපසට තබා කඩුල්ල මුවා කර බේරුනේය.

හරි යන පාටක් නැත. යාලුවාගේ අම්මාට ස්පීකරයේ වයරය පෑගුනේ එවිටය.

"හොඳින් බැරිනම් නරකින්. ඇයි දෙයියනේ නැත්නම් බස් වල යන මිනිස්සු ටික කාලෙකින් බීරො වෙලා නෙව නවතින්නෙ." ඇන්ටි ගේමට එන්ටර් වුනේය.

වත්තල ටවුන් එක පහු වෙනකොට ඇන්ටිගේ මෙහෙයුම සාර්තක විය. කැසට් අඳෝනාව අවසාන විය. මගියෝ ගමනේ ඉතුරු ටික සැනසිල්ලේ ගමන් ගත්තේය.

 

බස් එකේ තවමත් කන පැලෙන්න සිංදුව වාදනය වෙන්නේය. රබර් ආවරණ අස්සෙන් රිංගන කරච්චලයත් බස්සිට ඔලුවේ කැක්කුමක් ඇතිකරේය. ඒ අතරේ ඩැයිවර් මලයා බස් එක එලවන ගමන් ඇස් බෙල්ල කරකවා ටී.වී. එක බලන්නේය. පොර ගමන පුරාම Rear view mirror එක කියා වරද්දාගෙන තිවුනේ ටී.වී. තිරය ය. වරින් වර side mirror එක යැයි වරද්දාගෙන රෝස පාට ජංගම දුරකතනයකටත් එබුනේය.

කොහොමින් කොහොම හරි පණ බේරාගෙන ගෙදර එන්න ලැබුන එක ගැන බස්සිට සතුටුය.