එක්වෙමු - වෙනසක් කරමු!

සියල්ල සිදුවී හමාරය. මහින්ද ජනාධිපතිවරණයෙන් පරාද ය. 

ඔව්. මම මෛත්‍රීපාල ජයග්‍රහණය කලා යැයි කියන්නට ඉක්මන් නොවෙමි. මන්දයත්, මගේ මානයන්ට අනුව මෛත්‍රීට ඇති සැබෑ අභියෝගය ජයගත යුත්තේ ඉදිරියටය.

මහින්ද රාජපක්ෂ පළමුවර ජනාධිපති වන සමයේ මට ඡන්ද අයිතිය නොතිබුනි. නමුත් එකල අපි ඔහු වෙනුවෙන් මහත් ආඩම්බරයෙන් 'කඩේ ගියෙමු'. කඩේ ගිය අපි ගෙදර ආවේ හිස් අතින් නොවේ. වසර තිහකට ආසන්න කාලයක් ශ්‍රී ලංකාව තුල ඇවිලි ඇවිලී තිබූ යුධ ගිනි හමාර වූවේ එතුමාගේ ධූර කාලය තුලදීය. ඉතින් මහින්ද රාජපක්ෂ එදා මෙදා තුර ශ්‍රී  ලංකාව තුල බිහිවූ සුවිශේෂී නායකයෙකි.  එය අවිවාදිතය. 

මහින්දගේ දෙවැනි ධූර  කාලය ඇරඹීම වෙනුවෙන් මමත් මගේ පළමු ඡන්දය මහත් ආඩම්බරයෙන් පාවිච්චි කලෙමි. මහින්දගේ 'සුරක්ෂිත රට' තුල ජෙනරල් සරත් ෆොන්සේකාගේ අනාගතය ගැන බිය විය යුතු නැතැයි සිතන්නට තරම් එකල මම නොමේරු දේශපාලන දැනුමකින් යුතු වූයෙමි. කලකිරීමේ සමය ආරම්භ වූයේ ඉන් පසුවය.

මහින්ද බොහෝ හොඳ දේවල් කලේය. බොහෝ නරක දේවල්ද කලේය. මගේ මානයට අනුව ආකේඩ් එකේ රුපියල් දෙසියයට ආප්පයක් අලෙවි වීම හොඳය. හැබැයි, ගමේ මිනිහාට රුපියල් විස්සට ආප්පයක්වත් කන්නට බැරුව වස බොන්න සිදුවීම නරකය. පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇතිකිරීම හොඳය. නමුත් ගමේ ඉස්කෝලෙට යන්න සපත්තු ගන්න වත්කමක් නැති අවුරුදු දහයේ දොළහේ දැරිවියන්ට ගෙල වැලලා ගන්නට සිදුවීම  නරක ය. අධිවේගී මාර්ග හැදීම හොඳය. නමුත් ඇස්තමේන්තුගත මුදලින් සියයට දෙදහසක්ම කොමිස් ගැසීම බොහොම නරකය. කැරට් පෙන්නා  අහිංසක මිනිස්සු රැවටීම නරකය. ජාතිවාදී රූකඩ නැටුම් නරකය. සුදුවෑන් නරකය. ආගම්වාදය බොහොම නරකය. තම අයිතීන් ඉල්ලා පාරට බහින මිනිසුන් අබ්බගාතයන් කරවන අවම බලය බොහොම නරකය. 

ඉතින්, මම නරක අඩු පැත්ත තෝරා ගත්තෙමි.

කොහොමත් නරක නැති මිනිස්සු කියා ජාතියක් නැත. ඉන්නේ නරක අඩු මිනිස්සු ය. මෛත්‍රීපාල මහත්මයා මහත්මයෙකු ලෙස අඩු නරකත්, වැඩි හොඳත්  පෙන්නාවියැයි මම උදක්ම බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඒකය.

අනික, පුරවැසි මාධ්‍ය ඇත්තේ ෆන් ගන්න නොවේයැයි අපි ඔප්පු කලෙමු. ඒක මෛත්‍රීපාල මහත්මයාත් සිහි තබා ගන්නවානම් බොහොම හොඳය. මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාට පරහට හිටියේ එතුමාගේ වටේ සිටි ජොකියෝ ටිකත්, නාස්තිකාර පුත්‍රයෝත්, මඩ මාධ්‍යකාරයෝත් ය. ඒකත් මෛත්‍රී මහත්තයා පාඩමකට ගන්නවා නම් තවත් හොඳය. 

රජෙක් හදන්නත් හැදූ රජා මකන්නත් පරමාධිපත්‍යය ඇත්තේ පුරවැසියන්ට බව දැන් ඔප්පු වී හමාර ය. ඒ පරමාධිපත්‍ය ඇත්තේ උප්පැන්න සහතිකයේ ඇති ජාතියටවත් ආගමටවත් නොවේය. ඒ හැකියාව ඇත්තේ මිනිස්සුන්ටය. "මිනිස්සු" කියන කුලකය සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන් එන්න එන්නම අඩුව යන මෙ කල වෙනසක් කරන්නට කොන්දක් තිබුන "මිනිස්සු" මෙපමණ සංඛ්‍යාවක් ඉතිරිව සිටීම ගැනත් ආඩම්බර ය.

වන්දිභට්ටයන්ගේ ප්‍රශස්තිවලට නොව පුරවැසියන්ගේ හදගැස්මට සුසර සවන්ද, නැකැත් තරුවලට නොව පය ගසා සිටින මහපොළොව වෙත යොමුවූ දෙනෙත් ද, මොණර කොල වලට නොව තැලෙන පෑගෙන ජනතාවගේ දහදියට කඳුලට සැලෙන හදවතක් ද සමගින් වෙනසක් කරන්නට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන අභිනව ජනපතිතුමාට හැකිවේයැයි මම උදක්ම බලාපොරොත්තු වෙමි. එකී වෙනස දකින රිසින් නෙත් දල්වා හිඳිමි.

දැනට කියන්නට ඇත්තේ ඔච්චරය. දැන් මම යමින් ගමන් නැකැත් ස්ටාර්ලාගේ වෙඩි සංදර්ශනය සහ මාරක ගිණිකෙලි  සංදර්ශනය නරඹා පවිත්‍රා නෝනා මහජන අයිතියට පත් කරනවායැයි කී ඒ ඇත්තියගේ ගෙදරින් කාමරයක් මටත් ඉල්ලා ගන්න පුලුවන්දැයි හොයා බැලිය යුතුය.