කැරලි [රස්තියාදුකාර හුළඟකින් බිම වැටුන කවිපදයක්]

 

හුදෙකලා සැරියක අතරමග
හරිම නිදහස් කොළඹ හුළඟක්
එක්වරම ආපස්සටම විත්
උයන් කොන කහ මාර ගහ වට
කැරකුණා වට අටක් දහයක්
 

'කෝ කොහිද ඔය මුවග පෙර රැඳුන හසරැල්ල
බෝ වෙවී නලරැල්ල හා ඇදෙන ගී ඇල්ල
මුළු ඇඟම වැහැරිලා කළුවෙලා හොඳටෝම
ඇත්තමයි නෙත් අදහ ගන්න බෑ මට තාම' 

වෙවුල වෙවුලා කහ මාර ගහ
තුනී මල් පෙති දෙකක් හැලුවා
හොරෙන් වටපිට - බලා හෙමිහිට
කොඳුර කොඳුරා මෙහෙම කිවුවා 


"මිතුර උඹ දන්නවද ඉස්සර
මමත් කහ පැහැ ඔටුනු බැන්දා
සමනලුන්, වන බිඟුන් රොද බැඳ
රේණු විසිරිය ගී පබන්දා
ගී නදින් මන්මත් වෙලා මම
සියක් මල් පෙති පෙලට රන්දා
ඉරේ පැහැ උඩු වියන වාගෙම
දිස්නෙ දෙන බුමුතුරුණු ඇන්දා 


කහ පාට ඇතිරියේ කෙලවර
අමර - නයනා තුරුළු වෙන්නේ
පෙති නොබිඳි එක මලක් නයනා
කොණ්ඩ කරලක අමුණගන්නේ
හිනා අන්දර - පෙම් කතන්දර
ඇහෙන ගානේ හිත පිරෙන්නේ
අලුත් හුස්මක් වැටෙන ගානට
අලුත් පුසුඹක මල් පිපෙන්නේ


ඉරත් හැංගුන එක දවාලක
උයනෙ විහඟුන් බිඟුන් පන්නා
කාකි ඇඳගත් ටේප් පටියක්
මගේ උස දිග පළල මැන්නා
මහළු මැයි ගස් ළදරු තණපත්
බැකෝ ඩෝසර් බාහු පෙන්නා
විලාපයකට ඉඩක් නොතබා
ගෙල මුලින් උගුළුවා දැම්මා


අන්න අර කළුපාට දිලිහෙන
යකඩ කණු පේළියට සිටුවා
මගේ බඳවට තුරුළු වෙන්නට
තහනමක් මේ මෙතැන ලිවුවා
පුරුද්දට දින හතක් විතරම
මමත් කහ පාවාඩ එලුවා
සමනලුන්වත් එලව එලවා
ඉදලකින් පාවඩ ගැලෙව්වා


රතු පාට තීරුවේ හවසට
බයිසිකල් පදිනවා නයනා
අතින් අත පටලවා යුවලක්
කාර් ගනිනව උදේ ඇහුනා
සිංදු ඇමුණූ කොල්ලො රෑනක්
දෑස් තදකර දුවනු පෙනුනා
කඳුලු වායුව දුරට වැදිලා
මගේ ඇස් කෙලවරත් තෙමුණා


මගේ කුලගොත ලතින් නාමය
රාමු කර පළඳවා බෙල්ලේ
පාලු හුළඟක් වැදෙන ගානේ
බෙලෙක් කිරිකිරියකින් එල්ලේ
කාටවත් නොකියාපු රහසක්
අසන් නිදහස් පවන් රැල්ලේ
මගේ හද මියැදේවි අද හෙට
සුසුම් ඇඳ අවසාන දල්ලේ" 


ඇහිපියන් පිහදැමූ නලරැළි
කැටිගැහී කම්පිතව සැලුනා
වියරු ඝන සුළි කැරකි කැරකී
යකඩ අත්වැල් කඩා දැම්මා
කඳුළු පෙති වන් ළපටි තුරු පත්
විසුල මහ ගස බඳද නම්මා
දෑත විදහා බදා වා සුලි
පෙරට දිග පිමි දෙකක් පැන්නා


කලබලම හෝරාව අවසන
සියල්ලම සන්සුන්ව තිබුනා
කැඩී විසිරුන උයන් වැට මත
කහ මාර ගහ නිදා උන්නා