උත්තරධ්‍රැවයේ බස් එක සමහ හදවත් පෙති (බස්සිගේ විස්මලන්තයෙන්)

ඒ පාර තමයි පාර. කළුම කළුපාටට මාගලක් වගේ ඒ පාර ඈතට ඈතට, තව තවත් ඈතට ඇදෙනවා. සිහින් දූවිළි අංශු මුහුවෙච්ච හුළඟක් මගේ ඉසකේ  එක දෙක ගලවගෙන ටවුන් එක පැත්තට  පාවෙලා යනවා. අන්න ඒ වෙලාවෙයි සුදුපාට දිග නැවක් වගේ ඉන්ටර්සිටි බස් එකක් කරාස් සද්දෙකින් මගෙ ඉස්සරහ බ්‍රේක් පාරක් ගැහැව්වෙ.

“නගින්න, නගින්න”

කොන්දොස්තරා මහා හදිස්සියකින් කෑ ගැහැව්වා. 

මම දඩිබිඩියේ හෑන්ඩ් බෑග් එක බදාගෙන බස් එකට ගොඩ වුනා..

‘මේක නිකම් උත්තරධ්‍රැවයට ගියා වගෙයිනෙ.’ 

බස් එක ඇතුලෙ තිබුනෙ ලේ මිදෙන තරමේ සීතලක්. කොන්දොස්තරා  මාව පැත්තකට තල්ලු කරලා සවලක් අරන් මී මැස්සෙක් වගේ කඩිමුඩියේ හිම ඉවත් කරන්න පටන් ගත්තා. කහපාට නළල මුදුනෙන් පටන් ගත්තු හීන් දාඩිය බිංදුවක් කම්මුල දිගේ අනවරත ගමනකින් පහළට ගලාගෙන යනවා. ඒ එක්කම නහය මුදුනෙන් පටන් ගත්තු දාඩිය බිංදුවක් එල්ලය බලලා එකපාරටම කම්මුල උඩට පැන්නා. ඒ ඝට්ටනයත් එක්ක දහදිය බින්දු දෙක කුඩා මුතු ඇට එකොළහක්බවට විච්ඡේදනය වෙලා හිම මිදුන පොළවට වැටුනා. අන්න ඒ වෙලාවෙයි සීට් මැද්දෑවෙන් කළුපාට රබර් පාපිස්න පැලවෙන්න පටන් ගත්තෙ.

මම බෑග් එක බදාගෙනම ඉස්සරහට යන්න පටන් ගත්තා. දකුණු පැත්තෙ ඉස්සරහම සීට් එකේ හිටියේ හිමවළස් පවුලක්. අම්මයි, තාත්තයි, ඇට්ටර පාට වළස් කොලුවෙකුයි. අම්මා ක්‍රීම් ක්‍රැකර් එකක් කෑලි කඩ කඩා කොලුවගෙ කටේ ඔබනවා. ඌ හැපිකව් චීස් නැතුව ක්‍රීම් ක්‍රැකර් කන්න බැරියැයි කියමින් මුළු බස් එකටම ඇහෙන්න බෑඟිරි තියනවා.  

දෙවැනි සීට් එකේ ඉඳන් උන්නු ජේත්තුකාර පෙන්ගුයින් ළමිස්සි මූණ හපුටු කරගෙන අයිපොඩ් එකේ ඉයර් ෆෝන් දෙක තව ටිකක් කන ඇතුලට ඔබා ගත්තා. ඉන් පස්සෙ බීට් එක වරද්ද වරද්දා උල් සපත්තුවෙන් පාපිස්නට තඩිබාන්න වුනා.

බස් එක එකපාරටම සැර බ්‍රේක් පාරක් ගැහැව්වා. මාව විසිවෙලා ගිහින් පිටිපස්සෙ සීට් එකේ වෙල්වට් කුෂන් කොට්ටෙක පස්ස ඇනිලා නතර වුනා.

කවුළුව අයිනෙ ඉඳගෙන උන්නු කොල්ලා මා දිහා බෙල්ල කරකවල බැලුව. මුලින්ම කණ්නාඩි කුට්ටම ඇතුලෙන්. මම දත් තිස්දෙකම පෙන්නල හිනා වුනා. ඒ ගමන එයා කණ්නාඩි කුට්ටම නහයට දාගෙන ඊට උඩින් බැලුවා. ආයෙමත් කණ්නාඩි කුට්ටම නළලට දාගෙන ඊට යටිනුත් බැලුවා.

ඉන් පස්සෙ, එයා දණිස් දෙකට හිරකරගෙන ආපු ට්‍රන්ක පෙට්ටියක් අරන් උකුලෙ තියාගත්තා. 

“ඕයි ගෑණු ළමයෝ!”

එයා ඒ කතා කලේ මට. මම ඒක අනුමාන කලේ එයාගෙ බැල්මෙන්. හරියටම නාකි කිකිළියෙක් පොළව හාරනකොට මතුවෙච්ච, එක කටකටවත් නොසෑහෙන පණු පැටියෙක් දිහා බලනව වගෙයි. 

“මොකද?”

මම කඩාපනින ස්වරයකින් ඇහැව්වෙ. කොහොමත් ඒ මනුස්සයගෙ බැල්ම මට ඇල්ලුවෙ නෑ. අනික ඒ කටහඬත් මහ ගොරහැඩියි. තානය වලහැඩියි. ඉතින් මම කඩාපැන්න. මට පුලුවන් උපරිම අසංවර ස්වරයෙන්.

“මොකද??”

“මම යන්නෙ උත්තරධ්‍රැවයට.” 

ඒක ඒ අවස්ථාවට කොහෙත්ම නොගැලපෙන ප්‍රතිචාරයක්නෙ. නැද්ද මං අහන්නෙ? ඉතින් විය යුතු පරිද්දෙන්ම මගෙ කට ටයර් එහෙකට අහුවෙච්ච කෙහෙල් ලෙල්ලක් වගේ ලා චෝරු වුනා. එයා කිසි ගානක් නැතුව අර විසාල ට්‍රන්ක පෙට්ටියේ පියන ඇරගෙන මොනවදෝ හොයනවා.

සෙල්ලං ගිගිරියක්, බාගෙට අලවපු අටපට්ටමක්, ඇකෝඩියන් එකක තත් කීපයක් ට්‍රන්ක පෙට්ටිය ඇතුලෙ එහෙ මෙහෙ වෙනව මට ඇහැ කොනට අහුවුනා.

ඊට පස්සෙ එයා එලියට ඇදල ගත්තෙ සීක්වීන්ස් වලින් වැඩදාපු තද දම්පාට වූල් ස්වෙටරයක්. අන්න ඒ වෙලාවෙ මට තදින්ම සීතල දැනුනා.  මම අත් දෙක පෙරවගෙන අත්ලෙන් වැලමිටි  දෙක මිරිකා ගන්නත්, බාහු යුගල තදින් පිරිමදින්නත් පටන් ගත්තා.

“සීතලද?”

නෑ එයා එහෙම ඇහුවෙ නෑ. එයා ස්වෙටරය අතට අරන් ඒකෙ උස් කර වටේට අල්ලලා තිබිච්ච තාරුකා හැඩේ සීක්වීන්ස් දෙකක් ගලවලා අරන් අහසට විසිකලා.අහසට කිව්වේ අහසටමත් නෙමෙයි, මං කියන්න ඕනෙ වහළෙට කියලා. බස් එකේ වහළට. එතකොටම බස් එකේ වහළෙන් ඇබිත්තං හිම පියළි වැටෙන්න පටන් ගත්තා.

මම තවතවත් තදින් බාහු පිරිමදින්න වුනා. හීන් කෙඳිරියකුත් පිටවුනා. එතකොටයි මම එයාගෙ ඔලිව් පාට මූණයි, ඝන සැරේට වැවුනු ඇහිබැමයි පැහැදිලිව දැක්කෙ. අර පීඩාකාරී සීතල පොඩ්ඩක්වත් අඩු නොවුනත්, මගේ ඇතුලතින් ඇවිලීමක් හටගත්තා. ඇතුලත ඇවිලීම වැඩිවෙන තරමටම පිටත සීතලත් දැඩි වෙන්න වුනා. අන්තිමේ මාව මැලේරියා රෝගියෙක් වගේ සට සට ගාලා වෙව්ලන්නත් පටන් ගත්තා. 

අන්න ඒ වෙලාවෙනම් එයා දැක්ක මට සීතල බව. ස්වෙටරය දිගෑරලා මට අන්දවනකොට මම ප්‍රතික්ෂේප කලේ නැහැ. නිකම් රිතික් රෝෂන් වගේ. ඇත්තෙන්ම, රිතික් රෝෂන් කෙට්ටුවට හිටියනම් ඒ වගේ වෙන්න ඇති. නැත්නම් ශාරුක් ඛාන් වගේ?

වැදගත්ම දේ තමයි මට අර ස්වෙටරය අයිති වුන එක. තියාගන්නම ගන්න කියල කිව්වෙනම් නැහැ තමයි. ඒත් එයා දුන්න විදියෙන් මට ඒක දැනුනා.

ඉන් පස්සෙ එයා ට්‍රන්ක පෙට්ටියෙන් එලියට ගත්තේ හදවත් හැඩේ බෙහෙත් පෙති වගයක්. 

“මොනවටද?”

කට පියාගෙන ඉන්න බැරිකමට මම ඇහැව්වා.

“පපුවෙ අමාරුවට.”

“ම්හ්?”

“සීතලේ වෙව්ලන අතරේ ඇතුලෙන් ගිනිගන්නව කියන්නේම හෘදයාබාධ හැදීමේ අවධානම බොහොම ඉහළයි කියන එකයි.”

එයා පෙති දෙකක් උගුරට හලා ගත්තා. කබා කර උඩට වැටිල තිබුන කැටි හිම ටිකක් එකතු කරගෙන නිල්පාට ප්ලාස්ටික් කෝප්පෙකට දාගත්තා. ඓන් පස්සෙ ඒ කෝප්පෙ පපුවෙ වම් පැත්තට කිට්ටු කලා. හිම ටික දියවෙලා වතුර වුනා.

ඉන් පස්සෙ එයා ගුඩු ගුඩු ගාලා ලොකු වතුර උගුරු බීගෙන බීගෙන ගියා. හදවත් හැඩේ පෙති දෙක දැන් පහළට ගහගෙන යනව ඇති.

පිටිපස්සෙ සීට් එකේ කෙලවරේ උන්නු තරුණ පෙන්ගුවින් ජෝඩුව චොකලට් පෙත්තක් හුවමාරු කරගනිමින් ප්‍රංශ හාදුවක. ඇත්තටුවල හිම වැටුනු තැන් සුදු පුල්ලි වගේ දිලිසෙනවා. 

“දෙන්නද?” 

එයා තව පෙති දෙකක් අතේ තියාගෙන ඇහැව්වා.

මං ටක් ගාලා කෝප්පෙට කැටි හිම ටිකක් එකතු කරගෙන පපුවට තුරුළුකරගත්තා. ටිකක් වම් පැත්තට වෙන්න.

~ මොළේ cRaCk උන පිස්සු බස්සියෙක් ~

බස්සිගේ විස්මලන්තයේ තවත් කතා

1. Dr.කානේෂන් සහ අභ්‍යන්තර මල් ගහණ

2. කඟවේණුන් සහ ප්‍රීතියේ පරම කෝටිය

3. ඉරිදා පොහොට්ටු (1)

4. ඉරිදා පොහොට්ටු (2)

5. රැළි

6. නාන බාල්දි