තුන් ලක්ෂයේ ජයමල්ල!

සති දෙකක අසනීප නිවාඩුවක් ලැබුනම හිතට ආපු පලවෙනි සිතුවිල්ල තමයි දවසට එක ගානෙ බ්ලොග් පෝස්ට් දාන්න, ආටිකල් ලියන්න, කෙටිකතා, කවි ලියන්න ස්වීප් එකක් ඇදුනා වගේ කියන එක. ඉතින් ඇඳේ දිගාවෙලා බොහොම කැමැත්තෙන් 'ටු-ඩූ ලිස්ට්' එකක් හද හදා ඉන්න අතරෙ තමයි ටිකෙන් ටික ඔළුව උඩ ගිනිමැලයක් ගැහැව්වා වගේ තත්වයක් උද්ගත වුනේ.

මක්කා කොරන්නද? මගේ අසරණ සිහින අම්බ්‍රෙල්ලා පවුඩර් කර දමමින් ලැප දෙස බලන්නටවත් නොහැකි තත්වයක් උද්ගත වුනා. කොයිහැටි වෙතත්, මේ අවස්ථාවේ පොළවට සමාන්තරව වැතිරගෙන, යන්තම් ඔළුව කෙලින් කොරගෙන කොටන්නේ බස්සිගේ නවාතැනට ආපු කුරුල්ලෝ ගණන 300 000ක් වෙච්චි එකේ සතුට බෙදා හදා ගන්නයි.

ඔය අල්ල පනල්ලේ අපේ මෛත්‍රී මාමා නැවත වරක් ජනතාවට පට්ට ආතල් එකක් සැපයූ රජ වීඩියෝවක් ටෙලිකාස්ට් කල බව අහන්නට ලැබුනා. ඒක බලන්න උනෙත් පොලවට සමාන්තරව ඉඳන් හින්දා මගේ ඇහේ දෝසෙකටද මන්දා පුලතිසි රජ දවස සුදු වෑන්, ත්‍රී වීලර්, ටැලිපෝන් කම්බි සහ තැනින් තැන කඩතොළු වුන තාරපාරවල් වගේ විලම්භීත කීපෙකුත් විෂුවල් එක අස්සෙන් දැක්කා.

මොනවා වුනත්, ජනතාවගේ සෝපහාස සහ කිණ්ඩි හේතුවෙන් වහ වහා ඒ ගීතය අහක් කරගත්තු බවත්, ගීතය නිර්මාණය කරපු අරෝෂ මහත්තයාට වැලේ වැල් නැතිවුන බවත් අහලා පොඩි ආඩම්බරයක් දැනුනා. මොකද, ඒකෙන් තේරෙන්නේ යම් තරමකට හෝ ඉහල පුටුවලට බලපෑමක් කරන්න හැකි ජනතාවක් බිහිවෙමින් ඉන්නා බවයි. 

අන්න ඒ විදියේ ශක්තිමත් ජනමතයක් ගොඩනගන්නත්, මෙන්න බලපල්ලා මිනිස්සුන්ගේ අදහස් කියලා පාලකයන්ට දැනෙන පෙනෙන විදියට සන්නිවේදනය කරන්නත් සමාජ මාධ්‍ය විසින් කරන්නේ වචනයෙන් කියා අහවර කරන්නට බැරි තරම් අමිල මෙහෙවරක්. ඉතින්, බ්ලොග් අඩවියේ 300 000 කඩ ඉම පහු කරන මේ වෙලාව තරම්, ඒ ගැන සතුටු වෙන්න වෙන සුදුසු වෙලාවක් කොයින්ද?