මහ රෑ පාර්ටිය (18+ කට්ටිය විතරක් බලන්න හොඳේ.)

“නැගිටින්න නැගිටින්න!”

කවුද යකෝ මේ උදේ පාන්දරම මගෙ කකුලෙන් අදින්නෙ!! මම නිදිමරගාතෙ අනිත් පැත්තට පෙරලුනා.

“ඇහැරෙන්නකෝ අනේ….” ඒ පාරනම් දකුණු කන් පෙත්තෙ මොකෙක් හරි සතෙක් ඇවිදිනවා වගේ. නෙට් එක ඇතුලට සත්තු කොහොම රිංගන්නද. මං හීනෙන් වගේ කන් පෙත්ත පිහලා දැම්ම.


‘සැක්. නින්දත් ඉවරයි. මොන මගුලක්ද මන්ද. මට පේන හීන!’ මං කොට්ටෙ යට අතපත ගාලා ෆෝන් කට්ට හොයාගෙන වෙලාව බැලුව.

ඒ ගමන මොකද්ද මේ ඇඳ යටින් ඇහෙන සද්දෙ. පූසවත් කාමරේට රිංගගෙනද? ඇදල දාන්නෝන හොර පූසව කාමරෙන් එළියට.. නෙට් එකත් ඇදගෙන මං ඇඳෙන් බිමට පැන්න.

හෑ…!!! මේ මොක්කුද මේ ඇඳ යටින් එලියට එන පුංචි මිනිස්සු!

 

මිනිස්සු නෙමෙයි ගෑනු! දිග කොණ්ඩ, දිලිසෙන ඇඳුම් ආයිත්තම්….. අප්පද බොල ටියාරා එකකුත් දාලා. මෙයාල එලියට එන්නෙ මගෙ බෝනික්කො පෙට්ටියෙන් නේද! මං දෙපාරක්ම හොඳට ඇස් දෙක පිහදැම්ම. හැබෑමයි. බෝනික්කො පෙට්ටියෙන් තමයි.

 
“අන්න එයා ඇඳෙන් නැගිට්ටා. ඔයා කියන්නකො විස්තරේ. රෝස පාට දිග ගවුමක් ඇඳන් හිටපු මහත දෙහෙත ගෑණු කෙනා රිදී පාට ටියාරා එක පැළඳ ගත්තු කෙට්ටු ගෑනු කෙනාට වැළමිටෙන් ඇන්න.

 
"අහෙම් අහෙම්." එයා උගුර පෑදුව. "මුලින්ම අපිට සමාවෙන්න ඔයාගෙ නින්දට බාධා කලාට. අපි ඩිස්නි මිටියාවතට යන්නයි හදන්නෙ. අද ක්ලාරාගෙ උපන්දිනේ. සප්‍රයිස් පාර්ටියක් දෙන්නයි හිතුවෙ"

 

මල හත්තිලවුවයි. මේ මගෙ පරණ බාබි බෝනික්කො සැට් එක නේද!! ඒත්.....

 
"ඔයා එනව නේද අපිත් එක්ක. එපාවෙනව ඇඳ යට පෙට්ටිය ඇතුලෙ ඉන්නකොට. කලුවරයි..... මකුලුදැල්...... තේරෙනවනෙ ඔයාට."

 
අහ්! දැන් මට වැඩේ තේරෙනව. මෙයාලව මම පෙට්ටියට දාල ඇඳ යටට තල්ලු කලේ කොච්චර කාලෙකට කලින්ද! ඒත්..... මෙච්චර වෙනසක්!

 
"හා යමු යමු." මම නිදිමරගාතෙම කිවුව.

 
"කරාස්" ගාල සද්දයක් ඇහුන ජනේලෙ ගාවින්. ජනෙල් කවුලු දෙක දොරක් තරමටම විසාල වෙලා. මොනව! මේ තියෙන්නෙ සින්ඩරෙල්ලගෙ වට්ටක්ක කරත්තෙ නේද! සුදු මීයො හයදෙනාගෙන් හතරදෙනයි හිටියෙ. උනුත්  ලොම් අලුපාට ගැහිල, වයසට ගිහින් හොඳටෝම.

 
"මේ කරත්තෙ අපිට ඉඩ ඇතිද?" මන් ඇහුව.

"අවුලක් නෑ. සීට් පේලි දෙක මැද්දෙන් තව පේලි දෙකක් දාමු හිටගෙන යන්න. එයාල සයිඩ් වෙලා මැද පෙලට ඉඩ දුන්නම හරි." නිල් පාට සීක්වීන්ස් වලින් වැඩ දාපු ගවුම ඇඳන් උන්න බාබි කිවුව.

 
කොහොමින් කොහොම හරි අපි වට්ටක්ක කරත්තෙට ගොඩ වුනා. ඔහෝ.... මේකත් රොන් වීස්ලිගෙ තාත්තගෙ කාරෙක වගේනෙ. කස්ටිය පිරෙන්න පිරෙන්න විසාල වෙනවා.

 
"ඒක නෙමෙයි, කෝ සින්ඩරෙල්ල?" මං ඇහුව. ඇහුවෙ මෝඩ ප්‍රස්නයක් කියල හිතුනෙ පස්සෙ. රාජ කුමාරියන්ට මොටදෑ වට්ටක්ක කරත්ත! මෙලහකටත් සින්ඩරෙල්ල එයාගෙ ප්‍රින්ස් චාර්මින් එක්ක මාලිගාවෙ ඇති.

 
"ආ... එයාව අපි මගින් නග්ග ගන්නව." බාබි කෙනෙක් කිවුව.

 
"හෝව්! හෝව්! ඔහොම නවත්තන්න. අන්න රෙඩ් රයිඩින් හුඩ් එනව." එක්කෙනෙක් නෙමෙයි දෙතුන්දෙනෙක්ම එකපාර කෑගැහැවුව. මියො හතරදෙනා අමාරුවෙන් කරත්තෙ නවත්තගත්ත.

 

රෙඩ් රයිඩින් හුඩ් අතේ එල්ලන් හිටියෙ සුපුරුදු පන් මල්ලමයි. හැබැයි ඒකෙ බිෆ්බර්ගර්, මැක් බර්ගර්, චිප්ස්, අනියන් රිංග්ස් දාපු කවර පුරවලා තිවුන පළතුරු වෙනුවට. කිරි බෝතලේ වෙනුවට කෝක් කප් එකක් අනිත් අතේ.

 
කොහොමින් කොහොම හරි අපේ කරත්තෙට නැගපු රෙඩ් රයිඩින් හුඩ් කෑම මල්ල ඔඩොක්කුවෙ තියාන හෙමිහෙමින් කෝක් එක බොන්න පටන් ගත්ත.

 
"යමින් ගමන් ස්නෝ වයිට්ගෙ ගෙවල් පාරෙන් දාගෙන යමුද" රෙඩ් රයිඩින් හුඩ් අපෙන් ඇහුව. බාබිලා ටික ඕනෙ ගමනකට එවරෙඩි.

 
විනාඩි පහක් යන්නත් කලින් අපි ස්නෝවයිට්ගෙ ගේ ගාව.

 
"ඔහෑ.... ඔහෑ...... ඔහෑ......"

කරත්තෙන් බහිනකොටම මට ඇහුනෙ අලුත උපන් පොඩි එකෙක් අඬන සද්දෙ. කොහෙද ඉතින් "Happily Ever After" කියල හැමදාම ඩිස්නි මාම ලෙස්සල ගියා මිසක මෙයාලගෙ පවුල් ජීවිතේ සුන්දරකම ගැන නිකමටවත් කිවුවයැ.


"අපරාදෙ, පොඩි එකාට සබන් පවුඩර් ටිකක්කත් ගේනව දන්නවනම්.'  මං එහෙම කියාගෙන ලෑලි ගේට්ටුව ඇරිය. හම්මේ මිදුලක හැටි! මාස ගානකින් ඉදලක් දැකල නෑ වගේ.

 
"එන්න ගෙට. ඇවිත් වාඩිවෙන්න." ස්නෝ වයිට් දොර අරින ගමන් කිවුව. "සමාවෙන්න කෙල්ලනේ මට පාර්ටියට එන්න වෙන්නෙ නෑ. පේනවනෙ ඔයාලටම."

 
ඊළඟට ඇය ප්‍රින්ස් දිහාවට හැරුන. "කොහෙද ඉතින් මේ මිනිහට පුලුවන්යැ එක මොහොතකට මේ ළමයි රැළ ආම්බාන් කොරන්ට. මහලොකුවට ළමයි හදන්ට ඉතරයි පුලුවන්."

 
ස්නෝවයිට්ගෙ ගෙදර තත්වෙ උණුසුම් වේගෙන එනකොට අපි හෙමින්ම මාරු වෙලා කරත්තෙට පැන්න.

*****************************

 
අපි ඊළඟට නැවැත්තුවෙ නයිට් ක්ලබ් එකක් ගාව. මල හත්තිලවුවට ගහපු කලාබරේ කිවුවලු! අර වෙරිමරගාතෙ ඉන්නෙ සින්ඩරෙල්ල නේද!!!

 
මේ මොකද? මං ඇහුව බාර්බි කෙනෙක්ගෙන්.


"සින්ඩරෙල්ල දික්කසාද උන දා ඉඳන් ඔහොමමයි."


"හෑ.... දික්කසාද උනා කිව්ව???"

 
"ඒකනෙ. මෙයාට පුරුදු නෑල්ලු කුමාරියෙක් වගේ සඳලුතලේට වෙලා ඉන්න. රැජින කොච්චර කිවුවත් අහන්නෑ මෙයා බිම පිහදාන්නයි, පිඟන් හෝදන්නයි යනව. ඉතින් දවසක් කුමාරය ඕකට බැනල මෙයාට හොඳටම. එදා තමයි සින්ඩරෙල්ල තරහවෙලා මාලිගාවෙන් ආවෙ. කෙල්ල හිතුවෙ කුමාරය ආපහු එයාව හොයාගෙන එයි කියල."

 
"ඉතින් කුමාරය ආවෙ නැද්ද?"

 
"කුමාරය දුක තුනී කරගන්න කියල මූදු හතක් දුර නැවෙන් සංචාරයක් යන්න ගියා. ඔහොම යනකොට කුමාරයට හමුවෙලා පාලුවට ගිය රාජධානියක්. තාප්ප වල කටු අකුල් වැවිලා, පාරවල් හිටන් වල්බිහි වෙලාලු තිබුනෙ."

 
"ඉතින් ඉතින්"

 
"කොහොම කොහොම හරි ප්‍රින්ස් චාර්මින් මාලිගාව ඇතුලට ගිහින් බලද්දි නිදි කුමාරිව දැකල හාද්දක් දීල, දෙන්න කසාද බැඳල. පරෙයියෙක් අතේ සින්ඩරෙල්ලට එවල තිබුන දික්කසාද ලියුම."

 
ඔය අතරෙ බාබිල තුන් හතරදෙනෙක් අමාරුවෙන් සින්ඩරෙල්ලව වත්තම් කරගෙන ඇවිත් දැම්ම කරත්තෙට. ඇත්ත නෙව. සින්ඩරෙල්ලව බැන්දෙත් ප්‍රින්ස් චාර්මින්, නිදි කුමාරි (ස්ලීපින් බියුටි.)ව බැන්දෙත් ප්‍රින්ස් චාර්මින්.  ඩිස්නි මාම කතාව කියල තියෙන්නෙ මැද කෑල්ල අත ඇරල නෙව!

*****************************

කොහොමින් කොහොම හරි අපි ඩිස්නි මිටියාවතට ආව. අප්පා මේකෙ ලස්සන. පාට පාට බලුබ් වැල් නිවි නිවි පත්තුවෙනව. ඇස් ගිනිකණ වැටෙන මල්වෙඩි! බාබිලාගෙ පාර්ටි ප්ලෑනර් වැඩේ සුපිරියටම ඕර්ගනයිස් කරල වගේ.

 
අපි බර්ත් ඩේ කේක් එකත් අරන් ක්ලාරාගෙ ගෙදරට ඇතුල් වුනා. හොරෙන්ම කාමරේට පැන්නෙ "සර්ප්‍රායිස්!!!" කියාගෙන. එතකොට මෙයා ෆේස්බුක් එකේ ආපු බර්ත් ඩේ විශ් වලට රිප්ලයි කොරනව හිටු කියල.

 
එතකොටම සිගරට් එකක් ගගහ ආව වොන්ඩර් වුමන් "සොරි මට මේ අවුට් ෆිට් එකට බහින්න ටිකක් වෙලා ගියා කෙල්ලනේ. අපි දැන් අවුට් ඔෆ් ෆිගර් නෙ" කියාගෙන.

 
ඉතින් අපි ඒ දෙන්නවම එක්කරගෙන ගියා රිසෙප්ශන් හෝල් එකට.

"හැපි 56 බර්ත්ඩේ ඩාලින්!!" සුපර් මෑන් ඇවිත් ක්ලාරට හාද්දක් දුන්න.

 
"චියොර්ර්ර්ප්! චියොර්ර්ර්ප්!"

 
කවුද බොලේ  ඒ අමාරුවෙන් කෙදිරි ගාන්නෙ! මං රෙඩ් රයිඩින් හුඩ්වත් ඇදගෙන ගියා බලන්න.

 
අනෙ අප්පේ මේ අපේ ට්වීටි බර්ඩ් නෙව. අඳුරගන්නත් අමාරුයි. ට්වීටිව දැක්කම මට තේරුනා අත්තම්ම ගැන අහලනම් පලක් නෑ කියල.

"දැන් අවුරුදු හැට පහක් නෙව. කන් ඇහෙනවත් හොරයි" රෙඩ් රයිඩින් හුඩ් මට රහසෙන් වාගෙ කිවුව.

 
"ආත්තම්ම මලාට පස්සෙ සිල්වෙස්ටර්ව කැට් වුමන් හදාගන්න ගෙනිච්ච. මායි හෙක්ටරුයි ඉතුරු උනේ. හෙක්ටර්ව පෙරේද බලු වෑන් එකෙන් අල්ලන් ගිහිල්ල. චියොර්ප්!" ට්වීටි ඉකි ගගහ කිවුව. මම පාර්ටි එකේ තිවුන චීස් කෑල්ලක් පොඩි කරල ට්වීටිට කවල ඔලුවත් අතගෑව.


 
"මෙන්න එනව බැට් මෑනුයි, රොබිනුයි."  කවුදෝ කෑ ගහල කිවුව.  කට්ටිය බයෙන් වගේ කකුල් පුටු උඩට ගත්තා. පාර මැද හිටන් උන්නු උදවිය සුරුස් ගාල  එහා මෙහා උනා.


දෙන්න ආපු හැටි දැක්කමයි මට තේරුනේ කට්ටිය පාර ඉඩ දුන්න හේතුව.

"පිම්ම වැරදිලා බිල්ඩිමේ ඔලුව වැදිච්චි දා ඉඳන් ඔහොමයි." කවුදෝ කිවුව.

"ස්පයිඩර් මෑන්ව එක්කන් එන්න බැරි උනාද?" ක්ලාරා ඇහුව.


"කොහෙ එක්කන් එන්නද අනේ. එයා හොස්පිටල් එකේ මේ දවස්වල." ඒ ටියාරා එක දාපු උස බාබි.

 
"එතකොට මර්මේඩ්?" ක්ලාරා ආයෙමත් ඇහුවා.

 
ආව් අප්පා! මං දකින්න ආසාවෙන්ම හිටපු කෙනා. මර්මේඩ් ආවෙ කොහොමද දන්නෑ!

 
"හැබෑට මර්මේඩ් ආව කියල මට ටෙක්ස්ට් කරානෙ." සින්ඩරෙල්ල කිවුව.

 
"කෝ කෝ බලන්න." බාබි ෆෝන් එක ඉල්ලගෙන බැලුවෙ වෙරිමරගාතෙ සින්ඩරෙල්ලට ටෙක්ස්ට් කියවන්න බැරි හින්ද වෙන්නැති.

 
"Please help me. I'm being dragged into the KITCHEN! - 1 hour ago-" බාබි හැමෝටම ඇහෙන්න කියෙවුවා.

 
"Dragged into the KITCHEN..!!!!" අපි පුදුමෙන් කල්පනා කලා. කට්ටියම එක පිම්මට කුස්සිය පැත්තට දුවගෙන ගියා. කෝකියා දුම් දාන කෑම තැටියක් පෝරණුවෙන් එලියට ගත්තා.

"මෙන්න ටුඩේස් ස්පෙශල් සී-ෆුඩ්!!!!"

 

ඒත් එක්කම මට කෑගහගෙන, තුං මුනිං  දාඩිය දාගෙන ඇහැරුනා.