2. පෙරවදන අoක දෙක : දෙවැනි හමුවීම

මේ කතාව නම් මට කීවෙ මගෙ බස්සා. මොකද මේ සිද්දිය අමතක වෙන තරමටම මම එදා A.M. වෙලා තමයි හිටියෙ.

බස්සි weekend එකට ගෙදර යනව. සඳුඳා උදේ 8.00 ට තියන lecture එකට බස්සිව campus එකට ඇරලවන්නෙ බස්සිගෙ තාත්තා. බස්සි වගේම තාත්තත් හරියට ඔරලෝසුවත් එක්ක යාලුකම් පවත්වන නිසා හැමදාම බස්සි Science faculty ගේට්ටුව ගාවින් බහිද්දි වෙලාව 7.59 යි. (එතන ඉඳලත් lecture එක තියන A11 එක ගාවට තටු ගහන්න විනාඩි දහයක්ම යනව හොඳඳ? ).

බස්සිත් ඉතින් ආලෝකයේ වේගයෙන් පඩිපෙල නැගගෙන ඇවිත් (තට්ටු තුනක්ම නගින්නත් එපැයි), කඩාගෙන යන්න ගියා lecture hall එක ඇතුලට.

“ගුඩ් මෝර්නින් !!”
කව්ද බොලේ ඒ ගමන. මේ අර camera කුරුල්ල නේද?

“ගුඩ් මෝර්නින් අයියෙ !!” බස්සි දෙකට නැමිල බොහෝම ගරුසරු ඇතුව කිව්ව. (ඇයි දෙයියනේ ඉතින් මේ දෙක වසරෙ අයියෙක් නෙව ).

“කොහෙද මේ යන්නෙ?” ඒක නම් තර්ජනයක් නෙමෙයි. ඒත් මොකක්ද බොලේ ඒ පුරස්නෙ තේරුම!

“lecture එකක් අයියෙ. අද මම late.”

“ඉතින් මේ අපේ lecture hall එකනෙ.”

විලිලජ්ජාවෙ සන්තෝසෙ බෑ කියන්නෙ මෙව්වට තමයි. බස්සි නැවතත් වරක් A.M. භාවය පෙන්වමින් රිoගන්න හදල තියෙන්නෙ දෙක වසරෙ පන්තියකට.

“හානේ!! අපේ lecture hall එක එහාපැත්තෙ පඩිපෙල ගාව එකනෙ” කියාගෙන බස්සි දිව්වලු!!!